Dzisiaj Chrystus pokazuje, że aby robić rzeczy wielkie, trzeba zacząć od małych, bo każdy niewielki krok stawiany jeden po drugim, tworzy drogę, która może być bardzo długa.
W dniach 4-5 listopada br. w Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie odbędzie się Konferencja „Wkład Jana Pawła II w rozwój opieki hospicyjnej w Polsce”. Organizatorami Konferencji są: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Towarzystwo Przyjaciół Chorych Hospicjum im. św. Łazarza oraz Forum Hospicjów Polskich.
„Synowie światłości” to ci, którzy przyjęli nauczanie Jezusa. Ich przeciwieństwem byli „synowie ciemności” określeni tutaj jako „synowie tego świata”. Nie dali się oni oświecić poprzez światło Ewangelii i żyli według zasad tego świata.
Bóg nie tylko zabiega o zdrowych, dobrych i bogatych. Szuka szczególnie tego, co chore, kruche i zagubione.
W Dzień Zaduszny nasze myśli kierują się w stronę bliskich zmarłych. Od wczoraj nawiedzamy cmentarze, modląc się za zmarłych. Dzisiejszy dzień prowadzi nas także do zadumy nad naszym życiem i nad końcem życia. Pytamy się o moment naszej śmierci. Jak on będzie wyglądać?
Po Uroczystości Wszystkich Świętych, Kościół modli się za zmarłych, którzy oczekują na pełnię zbawienia w czyśćcu.
Takich „błogosławionych” znajdziemy wszędzie. Wielu ich na szpitalnych łóżkach i wśród tych, którzy służą chorym. Są w domach opieki i w rodzinach borykających się z licznymi troskami. Są wśród dzielnych matek i ojców i wśród troskliwych opiekunów chorych.
W Uroczystość Wszystkich Świętych Kościół daje nam Ewangelię o błogosławieństwach. To z pewnością nie przypadek. Święty bowiem to taki ktoś, kto błogosławieństwami żyje na co dzień.
„Będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym się tobie odwdzięczyć”.
Zacheusz chce spotkać Jezusa twarzą w twarz. Pragnie również, żeby Jezus spojrzał na niego! Nikt w mieście nie patrzył na Zacheusza z miłością, nikt nie pokładał w nim żadnych nadziei. Był więźniem swojej pracy, złej reputacji i samotności.
