Wielki Post to nie dieta, minimalizm i filantropia. To czas mojego nawracania się do Boga, wciąż na nowo. Pustynia, która staje się miejscem spotkania.
Niech wielkopostne rozważania będą pomocą w naszej modlitwie.
Choroba może stać się momentem przełomowym w życiu człowieka.
W życiu każdego z nas bywają chwile całkowitej bezradności i lęku. To mogą być sytuacje związane z chorobą, otrzymaniem niepomyślnej diagnozy, śmiercią kogoś bliskiego, trudną sytuacją w rodzinie. W takich chwilach najtrudniej zaufać Jezusowi, uwierzyć Mu na słowo.
Ewangelia z dzisiejszej niedzieli tchnie nadzieją. Wielki Post jest czasem wracania w ramiona Ojca. Wracania nawet z najdalszych stron. W obrazie syna marnotrawnego mogę dzisiaj zobaczyć samego siebie. Swoje odejścia i swoje powroty. Oby każdy grzech w moim życiu kończył się powrotem w miłosierne ramiona Ojca.
Rozmowa z Joanną Tabor, koordynatorką wolontariatu w Stowarzyszeniu Opieki Hospicyjnej i Paliatywnej „Hospicjum” w Chorzowie.
Temu właśnie mają służyć takie dni jak Światowy Dzień Chorego czy Światowy Dzień Walki z Rakiem. Mają służyć skupieniu się na chorych, a nie na samej chorobie. Mają służyć chwaleniu życia, a nie śmierci. Mają być celebrowaniem solidarnej więzi z cierpiącymi, a nie dopatrywaniem się luk w systemie opieki zdrowotnej.
Przyjaciele, którzy odwiedzali wówczas tę umierającą kobietę, zgodnie potwierdzają, że wracali do siebie ze spokojem i radością w sercach.
Modlę się dzisiaj, aby u progu Wielkiego Postu moje serce pełne było skarbów ukrytych dla ludzkich oczu. Modlę się, by z nich płynęły na zewnątrz dobro i miłość.
Jezus patrzy na każdego z miłością, każdego zaprasza do grona swoich uczniów. Zaprasza także osoby chore i cierpiące, bo każdy chory ma szczególne miejsce w Sercu Boga.
