Z cnotą wiary wiąże się nie tylko pokora, ale także i męstwo. Wiara to całkowite posłuszeństwo Bogu w przykazaniach, jak i w misji, którą człowiek realizuje z woli Bożej. Poprośmy dzisiaj Boga o taką wiarę. Podziękujmy za te znaki, które On nam daje.
Potrzeba stałego i czujnego rozeznania duchowego. Trzeba Bożej łaski, która oświetla serce i rozum człowieka w umiejętności wyboru dobra, a odrzucenia zła.
Rozmowa z 90-letnim Arcybiskupem Damianem Zimoniem, ordynariuszem archidiecezji katowickiej w latach 1985-2011.
Jedną z niezwykłości tajemnicy Bożego Serca jest to, że każdy człowiek ma w nim swoje miejsce.
Mózg razem z układem nerwowym są niczym komputer, który zawiaduje całym organizmem i przechowuje dane.
Próbuję za Maryją rozważać w sercu wydarzenia w moim życiu. Dziękuję Bogu za życie i za Jego chroniącą mnie dłoń.
Szczególnym czasem doświadczenia sacrum i świętości Najświętszego Sakramentu jest Jego adoracja. Praktyka adoracji związana jest z rozwojem pobożności eucharystycznej, który nastąpił od początku drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa. Wówczas pojawiły się monstrancje, adoracje, procesje.
Każdy człowiek – także chory i niepełnosprawny – jest umiłowanym i wybranym dzieckiem Boga.
W zwykłym życiu chrześcijańskim składanie z siebie duchowych ofiar polega na całkowitym oddaniu życia w ręce Boga. Dzięki temu ofiarowaniu – podobnie jak św. Jan spoczywający na piersi Jezusa – jesteśmy blisko Serca Bożego.
Jezus przekonuje nas o słuszności wybranej przez nas drogi. Trzymajmy się Jego słów: „rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać”.
