Jezus idzie z uczniami, towarzyszy im pomimo tego, iż oni kłócą się między sobą, pomimo tego, iż uszczypliwie Mu odpowiadają. Jezus jest cierpliwy i zniża się do ich poziomu.
Zauważmy, że najważniejszym słowem wypowiedzianym przez Jezusa do Marii Magdaleny jest jej własne imię. W imieniu ukrywa się moc. Wypowiadając imię, Bóg powołuje człowieka do życia.
Gdy ogarnia nas zniechęcenie, gdy brak sukcesów, gdy szarość i monotonia codziennych kłopotów gasi w nas ten dawno rozpalony ogień, wróćmy do „naszej Galilei!”.
Panie czy widzę znaki Twojej obecności? Czy wierzę?
Co jest treścią dzisiejszego dnia? To dzień zadumy nad tym, kim tak naprawdę jest dla mnie Jezus.
Tylko Krzyż W Wielki Piątek winę świata i jego grzech uniesie. I nie trzeba nic mówić, ani pisać nie trzeba.
W czasie Ostatniej Wieczerzy ustanowienie sakramentów Eucharystii oraz kapłaństwa, a także przykład służby bliźniemu zostały przez Pana Jezusa powiązane. Liturgia została związana ze służbą.
Tak łatwo mi oceniać innych, a trudno dostrzec własne słabości. Tymczasem Jezus gdy umierał, miał przed oczami mój grzech.
Bóg nie bał się powierzyć nam samego Siebie – także pod postacią eucharystycznego chleba. Czasem to my chcielibyśmy być świętsi niż On, ale przecież On nie boi się być blisko nas.
Czy cenię czas spędzany z Jezusem? Czy pamiętam jeszcze tęsknotę za Eucharystią, gdy przed rokiem kościoły były zamknięte?
