Odpowiedzią na łaskę powołania do Apostolstwa Chorych jest decyzja chorego, jego wolnej woli, by ofiarować swoje cierpienie za Kościół święty.
Ze względu na samoizolację święta Bożego Narodzenia spędziłem samotnie. Dzięki temu miałem czas, by codziennie służyć w szpitalu i spotykać się z chorymi. Dziękuję Bogu za wiarę pacjentów, którzy duchowo niosą także innych.
Niezwykle ważną rolę diagnosty w procesie leczenia obrazuje fakt, że wykonywane przez nich badania są niezbędne do zdiagnozowania wielu chorób.
Akceptacja cierpienia, która nieraz jest wynikiem długiego procesu, prowadzi ostatecznie do wolności i równowagi wewnętrznej, pozwalając patrzeć na wszystkie doświadczenia życiowe w świetle wiary.
Łatwy dostęp do leków i suplementów dostępnych bez recepty stwarza zagrożenie nieumiejętnego bądź nadmiernego ich stosowania.
Zanim poważniej zachorujemy i będziemy musieli skorzystać z pomocy lekarza, pamiętajmy o naturalnych metodach wzmocnienia naszego organizmu i jego układu odpornościowego, szczególnie w okresie jesienno-zimowym.
O roli zmysłów w życiu codziennym i duchowym.
Musimy rozmawiać o tym, jak odbudować zaufanie pacjentów do lekarzy. Chorzy powinni być pewni, że potrafimy i chcemy chronić ich zdrowie i życie.
Kościół katolicki nie zabrania stosowania alternatywnych metod leczenia, o ile nie wiąże się to z magią i czarami. Kościół wprost ostrzega potencjalnych użytkowników „medycyny niekonwencjonalnej”, jeśli wiązałoby się to z wchodzeniem w sferę oddziaływania uosobionego zła w postaci demonów, złych duchów, czyli ostatecznie szatana.
Człowiek doświadcza głębszego pokoju w sercu, gdy potrafi dać coś z siebie bezinteresownie. Tak zostaliśmy stworzeni przez Boga, stworzeni na Jego obraz i podobieństwo. Bóg istnieje w logice daru z siebie. Gdy człowiek żyje wbrew tej logice, jego życie się rozpada.
