Możemy dostrzegać w doświadczeniu epidemii jedynie trudności, ograniczenia i cierpienie, ale możemy także spojrzeć na ten czas jako na czas działania łaski Bożej i rozprzestrzeniania się dobra.
Kiedy adorujemy Jezusa z Maryją, uczymy się kochać jak On. Kiedy modlimy się jak Ona uwielbieniem Boga, nasze serce poszerza się, podobnie jak Jej Serce.
Starość jest szczególnym czasem łaski, w którym Pan Bóg niejako odnawia swoje przymierze z człowiekiem i ponawia swoje wezwanie: wzywa go do strzeżenia i przekazywania wiary, wzywa do modlitwy.
„Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36) Trwając na drodze miłosierdzia przy tych, którzy cierpią
Być może już wielokrotnie w naszym życiu ponawialiśmy osobisty akt poświęcenia się Matce Bożej. Proponuję, aby akt poświęcenia się Matce Bożej kolejny raz uczynić w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, 8 grudnia 2022 r., po odpowiednim przygotowaniu.
Nie bójmy się ciszy. Wejdźmy w nią świadomie. Z pragnieniem spotkania z Emmanuelem, który jest „Bogiem z nami”.
Rodzi się pytanie, czy dopiero pandemia koronawirusa spowodowała, że zaczęliśmy odczuwać samotność, czy może już wcześniej żyliśmy razem, a jednak osobno?
W czasie wciąż trwającej pandemii warto pamiętać o profilaktyce chorób układu oddechowego, szczególnie zapalenia płuc. Przypomina o tym Światowy Dzień Zapalenia Płuc (Pneumonii), obchodzony 12 listopada.
Odpowiedzią na łaskę powołania do Apostolstwa Chorych jest decyzja chorego, jego wolnej woli, by ofiarować swoje cierpienie za Kościół święty.
Ze względu na samoizolację święta Bożego Narodzenia spędziłem samotnie. Dzięki temu miałem czas, by codziennie służyć w szpitalu i spotykać się z chorymi. Dziękuję Bogu za wiarę pacjentów, którzy duchowo niosą także innych.
