Miłość i wiara nie znają rozwiązań połowicznych i „bezpiecznych”. Iść drogą Jezusa, drogą Królestwa znaczy poświecić absolutnie wszystko. Poświęcić, by zyskać znacznie więcej.
Bliskość to nie tylko komfort duchowy, psychiczny, uczuciowy. Bliskość to realna, bezwarunkowa OBECNOŚĆ. Bliskość to uczestniczenie w życiu kochanej osoby – uczestniczenie w CAŁYM życiu.
Muszę otworzyć moje oczy i uszy, a moje serce, musi zrozumieć, że droga do Ciebie prowadzi przez nawrócenie.
Dzisiejsza Ewangelia daje nam dużą dawkę optymizmu. Przypomina nam bowiem, że trwając w Panu możemy wszystko.
Nie potrzeba nam innego znaku niż Znak Jezusa, który dla nas żył, umarł i po trzech dniach zmartwychwstał.
Pan żniwa jest Panem miłości i kolejnych szans. Jest Panem cierpliwie czekającym na dobre owoce. Jest Panem przemienionych serc.
Jezus przyszedł, aby uwolnić człowieka z niewoli grzechu. Każdego człowieka – nawet tego, który przypomina nadłamaną trzcinę czy dogasający knot.
Jezus gwarantuje coś stałego – coś, co nie pryśnie nagle jak mydlana bańka i nie zamilknie jak dźwięki muzyki.
Panie, pozwól mi otworzyć serce i wierzyć.
Ciarki przechodzą mi po plecach, gdy czytam to Chrystusowe „biada”. Tak wiele cudów dokonało się i wciąż dokonuje się w moim życiu, na moich oczach. Zadaję sobie więc dziś pytanie: czy dostatecznie głęboko i całym sercem nawróciłem się do Pana? Odpowiadam z drżeniem: biada nie tylko „tamtym”. Mnie też.
