On pozwala zbliżyć się do siebie w takim stopniu, w jakim sam zechce i ludziom, którym zechce. Tym, którzy całkowicie Mu zaufają, którzy nie kalkulują, nie „mędrkują”, nie wynoszą się ponad innych. To właśnie owi ewangeliczni „prostaczkowie”, którzy „widzą” i „słyszą”, ponieważ najpierw uwierzyli.
Tyr i Sydon to symbole miejsc pogańskich. Tam pogaństwo kwitło. Jezus przywołując właśnie te miasta, jakby ostrzegał wszystkich, którzy „są bez zarzutu”, że miara Boska jest inna niż miara ludzka.
Dzisiejsze święto i czytania liturgiczne przypominają, że Anioł Stróż nie jest postacią wymyśloną przez jakiegoś bajkopisarza ani modną, glinianą ozdóbką na półce z książkami. Jest realnym Bożym Posłańcem, którego powinniśmy prosić o pomoc w dorastaniu do Bożego dziecięctwa.
Mesjasz odrzucony przez swoich, tak samo jak przez Samarytan, nie przestaje podążać drogą wyznaczoną przez Boga.
Ja także, wraz z Natanaelem często pytam Boga: „Skąd mnie znasz?”.
Jezus nie jest „jednym z”, ale jedynym namaszczonym i posłanym przez Boga, który ma wyzwolić swój lud.
Panie Jezu, naucz mnie rozpoznawać w Tobie Boga
Tak to już jest, że lubimy się zabezpieczać na przyszłość „po swojemu”. Staramy się wszystko przewidzieć, zaplanować i zorganizować…
Kiedy słucham i wypełniam Słowo, to wkraczam w krąg najbliższych Jezusa. Tutaj – u stóp Słowa – jestem Jego przyjacielem, bratem, siostrą i matką.
Pomóż mi trzymać światło mojej wiary na najwyższym ramieniu świecznika... aby ludzką rozpacz wygnańców z Raju zamienić w pełną światła przestrzeń obcowania z Bogiem.
