Na kartach Nowego Testamentu Jezus szybko dorasta i objawia się ludziom, aby głosić Ewangelię Bożą, czyli nowinę o Bożej miłości i obietnicy, prawdzie i nadziei, zbawieniu i nieśmiertelności. Zbawiciel patrzy na człowieka i na wszystko, co go otacza Bożymi oczyma.
Jestem córką Boga, jestem synem Boga. Ale czy w to wierzę?
Od Mędrców, którzy odwiedzili Jezusa możemy dużo się nauczyć. Jednym z takich elementów jest ich pasja.
Chodź, poprowadzę Ciebie, byś zobaczył te mądre „drzewa figowe”. Może w cieniu spadających ich liści spotkasz Nauczyciela. Może dojrzałe wyznasz CREDO.
Często zapominam, że to nie ja chodzę po szpitalu, nie ja nawracam, nie ja ewangelizuję, ale wszystko dzięki Tobie. Właściwie nic nie należy do mnie. Ani kapłaństwo, ani szpital, ani kaplica… Ty jesteś żywym Barankiem w małej hostii. To Ty swoją obecnością przemieniasz.
Dzisiaj po raz kolejny słyszymy w Ewangelii świadectwo Jana Chrzciciela o Jezusie: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Słowo Boże podkreśla w ten sposób, że prawdziwy Baranek jest tylko jeden i jest nim Jezus Chrystus.
Od czasów Jezusa było wiele osób, które obwoływały się mesjaszami. Dziś dzieje się podobnie.
Póki jeszcze jesteśmy w ziemskiej rzeczywistości, rośnijmy w wierze, czerpmy mądrość z Bożego skarbca, otulmy się Jego miłością i ofiarujmy Mu każde cierpienie. Szczególnie to, które przyszło nie w porę.
Przeżywając oktawę Bożego Narodzenia, spotykamy kolejne postacie pojawiające się na drodze nowo narodzonego Jezusa, które uczą nas wiary. Dzisiaj możemy wpatrzeć się w osobę prorokini Anny.
Starzec Symeon powinien być w każdym wierzącym człowieku. Jest symbolem zawierzenia, ufności i różnych ludzkich pragnień. Jednak najpiękniejszym momentem w jego życiu staje się spotkanie z Bogiem, którego bierze na ręce. Dotyka Go.
