Kamiliański Rok Jubileuszowy w swoim założeniu jest czasem duchowej odnowy każdego zakonnika i całych wspólnot. Ma służyć odnowieniu kamiliańskiego charyzmatu opieki nad chorymi.
Drugi człowiek nie zaspokoi pragnień miłości cierpiącego, nie uzdrowi go; może go uleczyć na ciele, ale nie nada sensu jego życiu, gdy ten cierpi.
Po rozmowie z pewnym elektrykiem, gdy dowiedział się, że ma dużą rodzinę i ledwie wiąże koniec z końcem, zarządził duże podwyżki dla robotników watykańskich.
Studenci musieli widzieć jego zaangażowanie religijne, skoro ktoś dla żartu przypiął mu na drzwiach prowokacyjną wizytówkę: „Karol Wojtyła – początkujący święty”...
Na ulicy Jurek spędził blisko siedem lat. Nieźle dostał w kość. Kiedy próbuję odtworzyć w pamięci jego roześmianą twarz z tamtego niedzielnego popołudnia, nie mogę wyjść z podziwu, że człowiek, który tyle przeszedł, może uśmiechać się tak jasno.
W tegorocznym Tygodniu Miłosierdzia, gdy zatrzymujemy się nad uczynkami miłosierdzia względem ciała, pragniemy – jako wspólnota Apostolstwa Chorych – więcej uwagi poświęcić problemowi bezdomności. 14 kwietnia przypada bowiem Dzień Ludzi Bezdomnych.
Reakcje Papieża na ludzkie cierpienie nie są tylko jakąś zewnętrzną pozą ani „ocieplaniem wizerunku” według wytycznych marketingu politycznego. Jego czułość wobec najbardziej potrzebujących płynie z osobistego doświadczenia miłości i bólu.
11 lutego 2014 roku przypada XXII Światowy Dzień Chorego, którego coroczne obchody zostały ustanowione przez Jana Pawła II. W tym roku świętujemy również 30. rocznicę ogłoszenia przez Papieża Polaka listu apostolskiego o sensie ludzkiego cierpienia „Salvifici doloris”.
Orędzie Papieża Franciszka na XXII Światowy Dzień Chorego.