Codzienność chorego człowieka jest niczym losy wspomnianej figury. Cierpienie czasem wyrywa z nas chęć życia. Mimo to staramy się naśladować Jezusa Chrystusa i trwać, jak On.
O tym, w jaki sposób poradzić sobie z niepomyślną diagnozą, jak towarzyszyć osobie chorej na nowotwór i o tym, że każdy ma prawo do lęku i bezradności mówi psychoonkolog Magdalena Rustanowicz.
Z Księgi Psalmów. Boża łaska i ludzki trud leczą grzeszność. Proszę o otwarcie Pisma świętego na Psalmie 38.
Jan Boży miał zwyczaj myć nogi każdemu choremu trafiającemu do szpitala. Jakże się zdziwił, gdy podczas tej czynności, u jednego z biedaków dostrzegł na stopach stygmaty Chrystusa.
Osoby konsekrowane potrzebują modlitwy, nawet jeśli już od wielu lat żyją we wspólnocie zakonnej.
Rozmowa z Urszulą Palowską, która opowiada o chorobie męża, o jego odchodzeniu oraz o tym, jak po jego śmierci uczy się żyć w pojedynkę.
Szkoła modlitwy. Namaszczenie chorych to „przytulenie” cierpiącego człowieka przez Boga.
Do głębi porusza piękno niespodziewane, odnajdywane tam, gdzie człowiek nie podejrzewa jego obecności, a odkrywając je, przekracza bariery własnych ograniczeń, zwątpień i lęków. W wielu kulturach świata starość stanowi wartość fundamentalną. Jest znakiem i tajemnicą. To najstarsi najwięcej przeżyli i najwięcej widzieli, godni są wyjątkowego szacunku. Ich się radzono, pytano o wszystko, co [...]
Szanujmy swoich mistrzów, bądźmy wdzięczni, że mieliśmy się od kogo uczyć, a jeśli nasze doświadczenie i wiedza pozwalają, abyśmy sami byli dla młodszych mistrzami, to bądźmy nimi z pokorą.
W każdym domu i w każdej społeczności starsi przy młodszych mają szansę trochę odmłodnieć, a młodsi od starszych mogą wiele się nauczyć. Klasztor nie jest tutaj żadnym wyjątkiem.