Panie, dziękuję, że zawsze mogę Cię spotkać w odblasku Twojej obecności, w zaciszu Najświętszego Sakramentu, słowa Bożego, w Tabernakulum – tego w kaplicy szpitalnej i w żywych tabernakulach serc wierzących chorych i pracowników szpitala. Obym nigdy nie zapominał, że jesteś zawsze tak blisko.
Dzisiejsza historia wzywa mnie do refleksji. Czy wykorzystałam dobrze dany mi czas postu? Zostało jeszcze kilka dni. Jeszcze nie jest za późno! Jezus stoi dziś przed nami i mówi wprost: „to Ja jestem Bogiem”. Czy Mu uwierzę? Czy pójdę za Nim?
Rozważany dzisiaj fragment Ewangelii ukazuje niezwykłą siłę słów, które wypowiadamy. Niekiedy czynimy to zupełnie bezrefleksyjnie, mogąc nieświadomie nieść wsparcie lub udrękę.