Jezus płacze nad naszymi grzechami. Bóg posyła swoich proroków

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 19, 41-44
XXXIII tydzień zwykły

Kiedy chrześcijanie czytali Ewangelię św. Łukasza, Jerozolima już od kilkunastu lat leżała w gruzach. Nic nie wskazywało na to, że zostanie odbudowana. W tym tragicznym wydarzeniu widzieli nie tylko spełnienie się zapowiedzi Jezusa, ale także dokonanie się sądu nad niewiernym ludem. Św. Łukasz wyraźnie podkreśla w Ewangelii, że Jezus zapowiadając zniszczenie Jerozolimy, płacze. Jest to płacz prorocki mający na celu poruszenie serc słuchaczy. Ale pokazuje również, że Bogu nie jest obojętny los ludu. Zapowiedź katastrofy nie jest wyrazem Bożej zemsty. Bóg nie jest mścicielem! Jezus przyszedł, by podnosić, a nie burzyć, by ocalić to co zginęło. Jednak zna przyszły los i nie może cofnąć konsekwencji ludzkich wyborów. Boli Go grzech człowieka i konsekwencje, jakie niesie on dla niego samego i innych. To właśnie ten grzech powoduje w Nim smutek i ból. Klęska wojny żydowskiej roku 70 nie oznaczała, że Bóg anulował swoje decyzje wybrania Izraela. On nigdy nie cofa się z łask, które ofiarował. Dlatego posyłał proroków i nadal to czyni. Dlatego posłał swojego Jedynego Syna Jezusa Chrystusa, by odkupić człowieka.

Szczególnym współczesnym prorokiem jest kard. Willem Eijk, z Holandii. Pracuje on w kraju, który przed laty wydał Apostolstwo Chorych i w kraju, który wprowadził jako pierwszy eutanazję. Jeszcze pół wieku temu Kościół holenderski oddawał na misje Kościołowi powszechnemu największą liczbę misjonarzy. Dzisiaj Holandia jest mocno zsekularyzowana. W 2024 roku w kraju tym dokonano 9 958 eutanazji, co stanowiło około 5,4% wszystkich zgonów w kraju.

Jak kiedyś, także i dzisiaj Jezus płacze nad naszymi grzechami. Najpierw nad moim. Ale jak kiedyś, tak i dzisiaj przysyła dobrych proroków.  Są nim bez wątpienia prelegenci międzynarodowej konferencji, która dzisiaj rozpoczyna się w Wydziale Teologicznym w Katowicach.