Jezus jest źródłem prawdziwej radości

Komentarz do fragmentu Ewangelii J 16, 20-23a
VI tydzień wielkanocny

Jak to jest z radością i ze smutkiem? Jeśli radość jest owocem Ducha Świętego, to dlaczego Jezus stawia na piedestał smutek: „Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość”?

Gdy św. Ignacy z Loyoli pisał o pocieszeniu duchowym to zwracał uwagę na otrzymany przez Boga dar łez. Chodziło o łzy płynące z faktu nawrócenia oraz przeżycia męki Zbawiciela. Smutek Ignacego powiązany ze łzami oczyszczającymi duchowo jego serce, prowadził go ostatecznie do radości wewnętrznej i pokoju – doświadczenia znacznie głębszego niż „wesołkowatość”. Właśnie o niej mówi Jezus, przywołując styl życia światowego. Człowiek w takim stanie (bez Boga w sercu) myśli, że jest wyzwolony, swój wewnętrzny dramat zakrywa różnymi formami radości – ale nie tej ewangelicznej. Przeżywa życie w stylu niekończącej się rozrywki. Jednak taki styl – na nieustannym „haju” – ma swoje granice. Oby wówczas człowiek potrafił sobie uświadomić, że jest droga powrotna.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii kieruje słowa do uczniów, czyli także do każdego z nas, do osób, które próbują iść za Nim. Umacnia nas. Może i my przeżywamy smutek, zmaganie się o wartości, zwłaszcza te ewangeliczne. Może czujemy się osamotnieni w swoich poglądach. Ile łez wypłakali rodzice, dziadkowie patrząc na swoje dzieci, wnuki, które odeszły od Kościoła i od Boga? Nieraz może rodzić się przekonanie, że to może my pomyliliśmy się? Nie! Jezus przekonuje nas o słuszności wybranej przez nas drogi. Trzymajmy się Jego słów: „rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać”. W kolejnych słowach Ewangelii – tzw. Mowy Pożegnalnej, Jezus będzie nam ukazywał wartość modlitwy do Ducha Świętego, który jest prawdziwym Pocieszycielem i Obrońcą naszym. Módlmy się intensywnie w czasie Nowenny przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego o Jego dary.