Pragnienie czy przymus?
Niech nasze postępowanie i nasze wybory potwierdzają przynależność do Chrystusa. Wtedy na pewno nie usłyszymy: „Nie znam cię, nie wiem skąd jesteś.”
zdjęcie: Archiwum prywatne
2022-08-20
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 13, 22-30
XXI niedziela zwykła
Jezu, nie chciałabym usłyszeć takich słów: „Powiadam wam, nie wiem skąd jesteście”. Pragnę być blisko Ciebie, słuchać Twojego Słowa, spożywać Twoje Ciało. Pragnę usiąść za stołem w Królestwie Bożym. Pragnę, abyś wezwał mnie po imieniu. Jest to możliwe, gdy będę miała z Tobą żywą relację, pełną miłości. Każdy z nas musi zadać sobie pytanie: czy moje życie, moje postępowanie, moje słowa i czyny świadczą o takiej relacji z Jezusem? Czy idę na Mszę świętą z obowiązku czy z pragnienia serca, czy odmawiam modlitwy, bo tak trzeba, czy chcę szczerej rozmowy z Bogiem. Spowiedź to przykra powinność, czy szczególne źródło łaski i miłosierdzia Ojca? Moja wola czy wypełnienie się woli Bożej?
Zapragnij spotkania z Jezusem, zapragnij żywej z Nim relacji, a zobaczysz, jak odmieni się twoje życie. Spotkanie z Jezusem jest zawsze bardzo osobiste i przemieniające. Niech nasze postępowanie i nasze wybory potwierdzają przynależność do Chrystusa. Wtedy na pewno nie usłyszymy: „Nie znam cię, nie wiem skąd jesteś”.
