Pokorni czyli prawdziwi
„Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony”.
zdjęcie: Archiwum prywatne
2021-10-30
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 14,1.7-11
XXX tydzień zwykły
Zastanawiam się, ile to razy chciałam być zauważoną i uznaną w oczach innych. Ile razy chciałam udowodnić otoczeniu np. swoim koleżankom w pracy czy swoim pacjentom, którymi się opiekuję, że wiem lepiej, że znam się bardziej i umiem wykonać daną czynność bardziej dokładnie i starannie od innych. Wiele razy.
Przed stawianiem siebie w centrum przestrzega mnie Jezus. On mówi do mnie, że nie muszę niczego udowadniać, nie muszę być najlepsza, nie muszę zabiegać o zaszczyty, o ludzkie względy, ale mam być pokorna. Pokorna czyli prawdziwa. Jakie to trudne.
W Bogu odkrywam swoją wartość i wartość drugiego człowieka. Prawda o sobie pozwala mi zająć właściwe miejsce i wyklucza potrzebę porównywania się z innymi ludźmi. Pozwól mi, Jezu, widzieć w drugim człowieku zwłaszcza w człowieku chorym, wyniszczonym chorobą i cierpieniem – Ciebie, który zająłeś ostatnie miejsce przez śmierć na krzyżu, a przez to, co uczyniłeś, wywyższonego przez naszego Ojca w niebie.
