„Dobrze nam tu być” – przemienieni w modlitwie

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 9, 28b-36
XVIII tydzień zwykły, święto Przemienienia Pańskiego

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zabiera uczniów na górę, by się modlić. I właśnie podczas modlitwy Jego oblicze się przemienia. To ważne – bo to modlitwa jest przestrzenią, w której spotykamy Boga. A kiedy naprawdę Go spotykamy, zaczyna się w nas przemiana. Niekiedy bardzo subtelna, ledwo dostrzegalna, ale realna i głęboka.

Wielu chorych mówi z prostotą: „Dobrze mi się modlić, nawet gdy jest ciężko. Dobrze być z Jezusem. On daje pokój”. Tak – „dobrze nam tu być”, mówi dziś św. Piotr, choć sam jeszcze nie rozumie do końca tego, co widzi. Ale serce wyczuwa obecność Boga.

Jezus się przemienia – ale nie po to, by uczniowie zostali na górze na zawsze. Pokazuje im przebłysk chwały, by umocnić ich przed drogą krzyża. Tak samo i my – w chwilach modlitwy, adoracji, Eucharystii, także w cierpieniu – otrzymujemy znaki Bożej obecności. On zawsze daje siłę, by przez trudności przejść z godnością i nadzieją.

Bóg Ojciec mówi dziś jednoznacznie: „To jest Syn mój wybrany, Jego słuchajcie!”. Jezus jest Słowem Życia. To Jego mamy słuchać – nie lęku, nie rozpaczy, nie podszeptów zniechęcenia. Gdy Go słuchamy, gdy rozważamy Jego słowo, serce się przemienia. Staje się bardziej ufne, ciche, pokorne, otwarte na innych.

Bracia i siostry – przemiana to proces. Dokonuje się powoli, jak wzrastające ziarno. Ale jej początkiem jest zawsze spotkanie z Jezusem w modlitwie. Nawet jeśli czujesz się słaby, samotny, niezrozumiany – to w modlitwie jesteś „na górze Tabor”. Tam zawsze „dobrze jest być”. Bo tam On Cię umacnia i przypomina: Jestem z tobą. Nie bój się. Słuchaj Mnie i idź dalej.