Bóg zna nas po imieniu

Komentarz do fragmentu Ewangelii J 10,1.11-18
XVI tydzień zwykły

Dzisiejsza liturgia zwraca naszą uwagę na osobę św. Marii Magdaleny, która od momentu spotkania w swoim życiu Jezusa Chrystusa, nie tylko zmienia swoje życie, ale także odkrywa drogę, która prowadzi do Boga i na której to sam Bóg jej poszukuje. 

Nasze życie wydaje się być bardzo podobne do życia dzisiejszej patronki. Nawet jeśli spotkamy się z miłością Bożą, to zdarza się, że sprawy tego świata sprawiają, że idziemy lub wręcz biegniemy przez życie, tracąc co jakiś czas właściwy kierunek naszej drogi. Wydaje się, że ze wszystkim jesteśmy sami, że nikt nas nie rozumie oraz że trudności stają się coraz większe i dlatego smutek może wypełniać nasze serce. Można wtedy jak Maria Magdalena stawać nad czymś, co staje się grobem naszego życia, w którym coś umarło, gdzie nie ma już życia i gdzie panuje ciemność.

Spotkanie zmartwychwstałego Chrystusa z Marią Magdaleną to przypomnienie nam, że chociaż została uwolniona od złych duchów i podjęła wysiłek spotkania z Jezusem, to tak naprawdę On sam ukazuje się jej jako pierwszy w odpowiednim momencie jej życia. A kiedy ukazuje się, to zwraca się do niej po imieniu.

Nasze życie więc i nasze powołanie to nieustanne odkrywanie tego, jakie są nasze drogi i gdzie na tych drogach życia znajduje się Bóg. Nasze trudy są także po to, aby odkrywać prawdę, że pomimo wszelkich przeciwności warto robić nieustanne kroki w stronę Boga. Wpatrywanie się w Marię Magdalenę to także odpowiadanie sobie na pytanie, czy potrafię tak jak ona powiedzieć i zaświadczyć że Bóg jest moim Panem – dokładnie tak samo jak ona, kiedy nazwała Jezusa swoim Panem. Nasze świętowanie dzisiaj to również ciągle nowe zwracanie się w Jego kierunku, kiedy słyszymy Jego głos.

Autorzy tekstów, Mastalerz Lucyna, Rozważanie, Komentarz do ewangelii