Odwrócone role
Często bywa, że z biegiem lat role się odwracają i wówczas to babcia i dziadek bardziej potrzebują troski, uwagi i czasu od swoich najbliższych. Potrzebują towarzystwa, rozmowy, cierpliwości, pocieszenia, pomocy.
zdjęcie: pixabay.com
2025-07-04
W niedzielę 27 lipca br. obchodzony będzie V Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Został on ustanowiony przez Papieża Franciszka w 2021 r. i świętowany jest w niedzielę przypadającą najbliżej liturgicznego wspomnienia świętych Joachima i Anny (dziadków Pana Jezusa). Tematem tegorocznych obchodów tego dnia są słowa zaczerpnięte z Księgi Syracha: „Szczęśliwy, kto nie stracił swej nadziei” (Syr 14, 2).
Przyjaciele na dobre i złe
Dziadkowie i wnuki – to niesamowita relacja, którą trudno opisać słowami. Babcia pocieszy gdy trzeba, przytuli, ugotuje najlepsze dania, upiecze wspaniałe ciasto. Zrobi na drutach sweter. Można z nią o wszystkim porozmawiać. Dziadek to idealny kompan do zabawy, złota rączka, majsterkowicz, a nawet kucharz. Można z nim czytać książkę, pojeździć na rowerze, wspólnie się bawić, grać w planszówki. Dziadkowie to niezwykle ważne osoby w życiu wielu dzieci.
Babcia i dziadek to najczęściej specjaliści od tego, by na twarzach wnucząt gościł uśmiech – chętnie zabierają ich na spacery i opowiadają ciekawe historie, bez znudzenia po raz kolejny grają w ulubioną grę najmłodszych albo czytają im tę samą bajkę. Wszyscy też wiedzą, że babcie są mistrzyniami w sprawianiu kulinarnych przyjemności. Dlatego wakacje, a nawet zwykłe popołudnie u babci i dziadka to dla dzieci często wizyta w krainie, gdzie stają się małym królewiczem lub królewną – czas zabawy i beztroski, który z nostalgią wspominać będą jeszcze przez długie lata.
Dziadkowie potrafią słuchać i dlatego wnuczęta lubią z nimi rozmawiać. Dziadkowie są ciekawi wnucząt i ich spraw. Pamiętają imiona miśków, bohaterów ulubionych kreskówek i kolegów z placu zabaw. Nie przerywają w pół zdania i nie zbywają byle czym. Nawet jeśli są zapracowani, nie gnają aż tak, jak ich dorosłe dzieci. Potrafią przystanąć i nakarmić z wnukiem sikorki albo zbudować zamek na kuchennym stole. Nie śpieszą się bez powodu, nie są w gorącej wodzie kąpani. Umieją poświęcić trzy godziny na lepienie z maluchem pierogów albo tydzień na wspólne naprawianie zepsutego roweru.
Czas wdzięczności
Nie każdą wiedzę da się zdobyć w szkole czy dzięki książkom. Dziadkowie mogą dzielić się z wnukami mądrością i doświadczeniem, stać się skarbnicą wiedzy o życiu i relacjach międzyludzkich. Obcowanie ze starszymi osobami uczy dzieci (i nie tylko) naturalnego porządku świata, tego, że się starzejemy, czasem chorujemy, w końcu musimy również pogodzić się ze stratą kogoś bliskiego. Dziecko oswaja się z tymi procesami, a także uczy się szacunku dla starości, słabości i cierpienia.
Często bywa, że z biegiem lat role się odwracają i wówczas to babcia i dziadek bardziej potrzebują troski, uwagi i czasu od swoich najbliższych. Potrzebują towarzystwa, rozmowy, cierpliwości, pocieszenia, pomocy. Wtedy przychodzi szczególny czas, by oddać im wyświadczone niegdyś dobro, okazać miłość, obdarzyć troską. Bo kiedy dziadkowie doświadczają choroby i cierpienia, potrzeba, by był obok nich ktoś bliski, ktoś kochany. Ktoś, kto spłaci swój dług wdzięczności za dar życia, wychowanie, przekazaną wiarę.
Niech więc Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych będzie okazją nie tylko do jednorazowych życzeń i odwiedzin (choć dobre i to), ale przede wszystkim zachętą do stałej obecności i pamięci. Do przywracania starszym nadziei i poczucia, że wciąż są kochani i potrzebni. Do codziennego spłacania długu wdzięczności.
Zobacz całą zawartość numeru ►
