Trzy pociechy z trzech różnych epok
Jezus zachęca, byśmy się do Niego zwrócili, byśmy zaufali Jego sercu. To zawierzenie Jezusowi przyniesie nam wewnętrzny pokój, wyciszenie i ukojenie.
2025-12-09
Komentarz do Liturgii Słowa: Iz 40, 25-31; Mt 11, 28-30
II tydzień Adwentu
Pociecha pierwsza – prorok działający w VI wieku przed Chrystusem pociesza naród izraelski znajdujący się w niewoli babilońskiej. Wskazuje na wielkość i potęgę Boga: „Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie wymknie”. Zapewnia, że taki właśnie Bóg może przyjść z pomocą uciemiężonemu niewolą ludowi: „On daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się, słabnąc, młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą”. By odzyskać wewnętrzną moc, konieczne jest zaufanie Bogu.
Pociecha druga – wyrażona przez samego Pana Jezusa: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Jezus zachęcał swoich słuchaczy, doświadczonych słabościami i cierpieniami, by do Niego przychodzili, by od Niego uczyli się cichości i pokory. Jego bowiem serce przynosi wewnętrzny pokój i ukojenie.
Pociecha trzecia – to ta, którą dobry Bóg przez Jezusa Chrystusa kieruje dziś do nas. Wielu z nas doświadcza uciemiężenia zbiorowego, wynikającego z wielkiej nieprzychylności współczesnego społeczeństwa wobec spraw Bożych. Niektórzy katolicy czują się przygnębieni ogromem zła. Tak jak w czasach niewoli babilońskiej, tak też i dziś potrzeba silnej wiary w moc Bożą. Boża moc daje siły do działania w okolicznościach nieżyczliwych wierze, a czasem wręcz wrogich wartościom chrześcijańskim. Ta Boża moc może sprawić, że odzyskamy siły, otrzymamy skrzydła jak orły i będziemy potrafili działać bez zmęczenia i bez znużenia. Inni z kolei doświadczają słabości bardziej indywidualnych, związanych z chorobami, niepełnosprawnościami, osłabieniem wiekiem. Jezus zachęca, byśmy się do Niego zwrócili, byśmy zaufali Jego sercu. To zawierzenie Jezusowi przyniesie nam wewnętrzny pokój, wyciszenie i ukojenie.
