Starość – czas pomyślny?
Ludzie sędziwi pomagają nam mądrzej patrzeć na różne wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali mądrość i dojrzałość.
zdjęcie: pixabay.com
2024-02-02
Starość jest naturalnym i nieuniknionym etapem życia, jest czasem nowych wyzwań i zarazem sama stanowi zadanie. Jako etap życia ma różne oblicza, gdyż ludzie starsi są bardzo zróżnicowaną grupą pod względem sprawności, stanu zdrowia, światopoglądu czy wyznawanych wartości. Wzrastające zainteresowanie problematyką starości wiąże się z faktem postępującego w szybkim tempie starzenia się społeczeństw najbardziej rozwiniętych krajów świata, w tym Polski. Znaczenia nabiera przekonanie, że starość stanowi tak samo istotny etap życia, jak każdy inny i coraz częściej ukazuje się już nie tylko ograniczenia osób starszych, ale również ich możliwości. Mimo wzrostu zainteresowania tym okresem życia od strony pozytywnej, wciąż jednak mamy do czynienia także ze zjawiskami negatywnymi: wykluczeniem seniorów z życia społecznego i rodzinnego, uciekaniem od tematu cierpienia i śmierci oraz kultem wiecznej młodości i piękna.
Kościół zawsze otaczał osoby starsze szczególnym szacunkiem, uznając ich za skarb z punktu widzenia ludzkiego i społecznego, jak również religijnego i duchowego. Jan Paweł II w liście „Do moich Braci i Sióstr – ludzi w podeszłym wieku” (w tym roku mija 25 lat od jego wydania) podkreśla pozytywną wizję tego okresu życia w Piśmie Świętym. Ludzie sędziwi zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie są wzorem służby Bogu i przestrzegania prawa Bożego (Tobiasz, Symeon, Anna, Nikodem). W starości Bóg błogosławi potomstwem Abrahamowi i Sarze, Zachariaszowi i Elżbiecie. Dzieje postaci biblijnych świadczą także o tym, że również w podeszłym wieku można dokonywać wielkich dzieł Bożych, tworzyć historię zbawienia (Abraham, Mojżesz). W liście papieża czytamy: „W świetle nauczania i terminologii biblijnej starość jawi się zatem jako czas pomyślny, w którym dopełnia się miara ludzkiego życia; zgodnie z Bożym zamysłem wobec każdego człowieka jest to okres, w którym wszystko współdziała ku temu, aby mógł on jak najlepiej pojąć sens życia i zdobyć «mądrość serca». Starość to ostatni etap ludzkiego dojrzewania i znak Bożego błogosławieństwa” (nr 8).
Można zatem powiedzieć, że starość jest szczególnym czasem łaski, w którym Pan Bóg niejako odnawia swoje przymierze z człowiekiem i ponawia swoje wezwanie: wzywa go do strzeżenia i przekazywania wiary, wzywa do modlitwy (szczególnie do modlitwy wstawienniczej za najbliższych), wzywa do bycia blisko tych, którzy są w potrzebie. Osoby w podeszłym wieku potrafią bowiem zrozumieć najtrudniejsze sytuacje, a gdy modlą się w tych intencjach, ich modlitwa jest żarliwa i pełna wiary.
Ludzie sędziwi pomagają nam mądrzej patrzeć na różne wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali mądrość i dojrzałość. Są „strażnikami pamięci”, mają więc szczególne prawo, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości. Wykluczanie ich ze społeczeństwa oznacza każdorazowo odcinanie się od przeszłości, w której przecież ma początek nasza teraźniejszość.
Znam wielu starszych ludzi. Są dobrzy i piękni. Bije z nich niezwykła siła – nie, nie ta fizyczna, ale duchowa. Jakież szczęście mają ci młodzi, u boku których żyją ludzie w podeszłym wieku! Często stanowią oni ciche, duchowe zaplecze dla wielkich i spektakularnych działań. Oplatają łańcuchem modlitwy wszystkich pracujących i zmagających się na arenach świata. W zaciszu swoich pokoików wypraszają osobom młodym Boże błogosławieństwo.
Wiek sędziwy nie jest więc czasem straconym. Osoby starsze mogą tak wiele! Możecie powiedzieć młodym, że życie bez miłości jest puste. Możecie powiedzieć młodym pełnym obaw, że lęk przed przyszłością da się przezwyciężyć. Możecie nauczyć młodych zbytnio zapatrzonych w siebie, że więcej radości jest w dawaniu aniżeli w braniu. Możecie pokazać młodym, że prawdziwe piękno człowieka ukryte jest w głębi jego serca. Możecie powiedzieć młodym, że miarą prawdziwej miłości jest poświęcenie i ofiara. Możecie pokazać, że Wasza siła płynie z wiary i modlitwy. Możecie stanąć w poprzek pędzącemu światu i przekonać go, że nowy uścisk między młodymi starszymi jest możliwy!
Zobacz całą zawartość numeru ►
