Drodzy Chorzy i Opiekunowie!
Miniony rok był bogaty w różne inicjatywy duszpasterskie.
zdjęcie: Archiwum prywatne
2024-01-03
Z Bożą pomocą rozpoczynamy nowy rok formacyjny w Apostolstwie Chorych, zawierzając go Bożej Rodzicielce Maryi. Składam Wam życzenia: łaski zdrowia, stałego pogłębiania jedności wewnętrznej z Bogiem, opieki Matki Najświętszej oraz wielu oddanych przyjaciół.
Aby spojrzeć z nadzieją na zbliżający się czas, chciałbym dokonać pewnego podsumowania minionego 2023 r. W naszej wspólnocie był to rok słowa Bożego. Co miesiąc w „Apostolstwie Chorych” przytaczane były rozważania do Ewangelii z poszczególnych niedziel oraz publikowane komentarze do kolejnych psalmów. Przywołane zostały postaci biblijne mówiące coś istotnego osobom doświadczonym chorobą i ich opiekunom. Były artykuły o Abrahamie, Mojżeszu, Dawidzie, Kohelecie, Jeremiaszu, Hiobie, św. Pawle, Nikodemie i św. Janie. Na stronie internetowej codziennie od kilku lat publikowane są komentarze do Ewangelii z dnia pisane m.in. przez pracowników Służby Zdrowia.
W tę teologiczną podstawę Apostolstwa Chorych wplecione zostały różne wydarzenia duszpasterskie, o których pokrótce chciałbym wspomnieć. Centralnym wydarzeniem w pracy formacyjnej Apostolstwa Chorych jest coroczna pielgrzymka chorych na Jasną Górę, 6 lipca. W zeszłym roku poprowadził ją arcybiskup Stanisław Gądecki, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, ceniony w Polsce biblista. W wielu miejscach w Polsce odbywały się różne spotkania formacyjne, m.in. 25-26 marca na Jasnej Górze pielgrzymka osób walczących z mukowiscydozą oraz 12 maja pielgrzymka chorych i niepełnosprawnych do sanktuarium Matki Bożej Piekarskiej. Dziękuję duszpasterzom Apostolstwa Chorych za podejmowanie stałego i systematycznego wysiłku w pracy z chorymi: w parafiach, szpitalach, hospicjach, domach pomocy społecznej, przy organizacji rekolekcji, turnusów rehabilitacyjnych. Warto wspomnieć, że od czasu epidemii odbywają się spotkania z diecezjalnymi duszpasterzami chorych i Apostolstwa Chorych, których celem jest dzielenie się doświadczeniem posługi w różnych miejscach w Polsce. W minionym roku, w dniach 6-9 listopada, miały miejsce pierwsze rekolekcje duszpasterzy chorych w Lubuskim Nazarecie, Domu Rekolekcyjnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, organizowane przez ks. Tomasza Duszczaka. W wymiarze ogólnopolskim Apostolstwa warto wspomnieć także o pięciu spotkaniach on-line animowanych przez nasz Sekretariat. W ramach jednego z nich konferencję wygłosił ojciec Krzysztof Wons SDS, dyrektor Centrum Formacji Duchowej w Krakowie. Dziękuję wszystkim, zarówno świeckim, jak i duchownym w Polsce, którzy jako członkowie wspomagający Apostolstwo, towarzyszą duchowo w różny sposób chorym, pomagają im oraz animują duchowość wspólnoty. Istnieje w naszej Ojczyźnie oprócz Apostolstwa Chorych wiele innych wspólnot pomagających chorym i niepełnosprawnym. Są wśród nich Cisi Pracownicy Krzyża z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, pracownicy i wolontariusze Ośrodka Rehabilitacyjnego św. Rafała Archanioła w Rusinowicach z diecezji gliwickiej oraz Domu dla niepełnosprawnych im. sługi Bożego ks. Wojciecha Piwowarczyka w Piekoszowej w diecezji kieleckiej. Wspomniane ostatnie dwie instytucje, w Rusinowicach i w Piekoszowej, obchodziły niedawno 30-lecie swojej działalności.
Gdy przywołuję wieloraką pomoc świadczoną osobom chorym, dostrzegam pewną duchową zależność: z towarzyszenia im rodzi się nieraz ich Apostolstwo Chorych, czyli pragnienie duchowego wsparcia Kościoła przez ofiarowane cierpienie. Dlatego nieustannie proszę o dalszą gorliwość duszpasterską wobec chorych: duchownych i świeckich, zwłaszcza nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej oraz wolontariuszy. Gorliwość w służbie pierwszych, owocuje duchową gorliwością drugich. Pomoc chorym często nie jest widoczna przez innych, ale wyraźnie dostrzeżona jest przez Boga. Ona ma dla Niego najwyższą wartość. Pamiętajmy o słowach naszego Zbawiciela: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! (…) Bo byłem chory, a odwiedziliście Mnie. (…) Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 34. 36b. 40). Księży proszę o dalszą opiekę sakramentalną nad chorymi, o stałe przypominanie im o konieczności przyjmowania sakramentów jako ważnej pomocy w drodze do ich zbawienia.
W ogólnopolskie dzieła Apostolstwa wpisują się także te, które z racji siedziby Sekretariatu Apostolstwa – w Katowicach, są mi osobiście najbliższe, a które również chciałbym pokrótce przywołać. W minionym roku odbyło się siedem serii rekolekcji: dla niepełnosprawnych w Kamieniu Śląskim, dla starszych sióstr służebniczek w Dębicy, dla parafian i chorych z parafii Trójcy Przenajświętszej w Chełmie Śląskim, dla pracowników Służby Zdrowia z archidiecezji katowickiej, dla członków Apostolstwa Chorych w Brennej, w Wodzisławiu-Kokoszycach i w Rabce-Zdroju. We wspomnianych ostatnich trzech seriach rekolekcji w sumie wzięło udział 131 uczestników. Z rekolekcjami dla chorych w wymiarze parafialnym powiązane są także Dni Chorego. Apostolstwo Chorych włączyło się w organizację i przebieg 23 takich parafialnych nabożeństw.
Pragnę podziękować szczególnie trzem środowiskom duszpasterskim, z którymi śląskie Apostolstwo najbardziej jest związane: parafii Wniebowzięcia NMP w Katowicach, Ośrodkowi dla Niepełnosprawnych NSJ w Rudzie Śląskiej-Halembie oraz Siostrom Misjonarkom Miłości w Katowicach. Dziękuję także studentom z katowickiego Duszpasterstwa Akademickiego oraz Fundacji Donum Caritatis im. ks. Zdzisława Tronta, którzy jak co roku, przekazali świąteczne paczki chorym. Najbliższe mojemu sercu są indywidualne spotkania z osobami chorymi i ich rodzinami, często powiązane z odprawieniem przy łóżku chorego mszy świętej. To czas umocnienia wiary i świadectwo dla wielu osób, zwłaszcza wspólnoty rodzinnej.
Z działalnością duszpasterską Apostolstwa Chorych wiąże się praca redakcji. Dziękuję pracownikom, współpracownikom i wolontariuszom redakcji za każdą pomoc. Dzięki ich pracy nasz miesięcznik trafia do wszystkich diecezji w Polsce. Dziękuję zwłaszcza księżom w parafiach, kapelanom szpitalnym oraz świeckim za przekazywanie naszego pisma przy okazji odwiedzin duszpasterskich. Wiele osób zaangażowanych jest w tę pracę. „Apostolstwo Chorych” trafia obecnie do grona ponad 27 tysięcy Czytelników. W imieniu pracowników i swoim zapraszam Was, Drodzy Czytelnicy, do kontaktu z nami. Dzisiaj nie tylko drogą pocztową, ale również mailową, czy telefoniczną istnieje możliwość podtrzymywania tych więzi. Tym zaś Czytelnikom, Uczestnikom rekolekcji i Członkom wspólnoty, z którymi mamy stały kontakt, wyrażam wielką wdzięczność. Zachęcajcie także innych do prenumeraty naszego pisma.
Warto jeszcze wspomnieć, że działalność redakcyjna Sekretariatu wiąże się z prowadzeniem strony internetowej, Facebooka oraz comiesięcznych (w każdy drugi wtorek miesiąca o godz. 21.00) audycji w Radiu eM w ramach cyklu „Moja historia”. Dwukrotnie w minionym roku odbyły się zebrania Zarządu Stowarzyszenia Apostolstwo Chorych, koordynujące naszą pracę.
Prezentując przegląd działalności duszpastersko-redakcyjnej, chciałbym na koniec wspomnieć o pracy naukowej realizowanej przez ks. dr. hab. Antoniego Bartoszka, prof. Uniwersytetu Śląskiego. Dokonał on pewnego namysłu i analizy teologiczno-duchowej działalności naszej wspólnoty i przygotował monografię: „Apostolstwo Chorych. 100-letnie doświadczenie duchowe – podstawy teologiczne – perspektywy pastoralne”, która wkrótce będzie dostępna. To ważne dla nas opracowanie.
Trzy wymiary działalności Apostolstwa Chorych: naukowy, duszpasterski i redakcyjny, prowadzą do istoty, do duchowości, czyli do odkrywania przez chorych powołania do ofiarowanego cierpienia za Kościół. Pierwszym źródłem tego powołania jest nade wszystko łaska Boża. Odkrywanie tego powołania nie jest jednak dzisiaj proste. Współcześnie świat patrzy inaczej na cierpienie człowieka. Długa chrześcijańska tradycja Apostolstwa Chorych oraz historia wielu świętych stale przypominają nam, że dzięki wierze w Chrystusa możemy w każdym momencie naszego życia, także w trudnym czasie choroby, przyczynić się do duchowego wsparcia innych w drodze do zbawienia. To nasze chrześcijańskie apostolstwo i ważna cząstka całej działalności Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa.
Pragnę podziękować wszystkim Członkom Apostolstwa Chorych za wielki trud duchowego wspierania Kościoła modlitwą i ofiarowanym cierpieniem. Tylko miłość buduje i umacnia Kościół święty. Wasza zaś szczególna miłość jest pomocą dla innych. Dodam, że wszystkich Członków Apostolstwa Chorych jest obecnie ponad 3000, w zeszłym roku poprosiło o Dyplom Przyjęcia do wspólnoty ponad 130 osób.
Z nadzieją wpatrujemy się w przyszłość. Obecny rok formacyjny w Apostolstwie Chorych pragniemy poświęcić tematowi modlitwy. Przypomnę, że trwamy w nowennie przed 100-leciem Apostolstwa Chorych. Obecny – 2024 r. jest ostatnim, dziewiątym rokiem naszej nowenny i równocześnie 95 rokiem istnienia Apostolstwa Chorych w Polsce. W przyszłym roku będziemy świętowali 100-lecie Apostolstwa Chorych w świecie. Pierwszy numer „Listu do chorych” został wydany przez holenderskiego księdza, Jakuba Willenborga, 1 listopada 1925 r. w Bloemendaal, w diecezji Haarlem. W związku z obecnym rokiem będziemy publikowali cykl artykułów ks. prof. Marka Chmielewskiego na temat modlitwy. Na koniec pragnę podziękować za każdą ofiarę materialną przekazaną na cele Apostolstwa Chorych. Bez Waszego wsparcia działalność Apostolstwa byłaby niemożliwa. Bożej Opatrzności zawierzam Apostolstwo Chorych. Proszę Dobrego Boga o dalszą pomoc. Niech Jego łaska, wstawiennictwo Matki Najświętszej, świętych oraz wszystkich tych, którzy uprzedzili nas do Wieczności, pomogą nam w drodze do naszego zbawienia, o co najbardziej prosimy Boga i co najgłębiej odkrywamy w misji Apostolstwa Chorych.
Zobacz całą zawartość numeru ►
