Z wizytą u Pani Trąbkowskiej
Od czasu koronacji Obrazu Matki Bożej Trąbkowskiej liczną grupę pielgrzymów stanowią chorzy, niepełnosprawni, opiekunowie, wolontariusze, służba zdrowia oraz członkowie Stowarzyszenia Centrum Ochotników Cierpienia Archidiecezji Gdańskiej.
zdjęcie: www.parafiatrabkiwielkie.pl
2022-05-05
Niewielkie Sanktuarium Matki Bożej Trąbkowskiej to jedno z trzech miejsc pielgrzymkowych w archidiecezji gdańskiej, w którym przez nawiedzenie można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
Trąbki Wielkie to miejscowość na Wyżynie Gdańskiej, o której jest wzmianka w 1236 r., kiedy wieś należała do posiadłości benedyktynów w Mogilnie. W 1305 r. miejscowość tę nabyli cystersi z Lądu (Wielkopolska). Ośrodkiem tych posiadłości były dzisiejsze przedmieścia Gdańska – Św. Wojciech. W 1331 r. Trąbki Wielkie przeszły w ręce Krzyżaków i wówczas założono tu parafię. Do 1818 r. była to diecezja włocławska. Potem ziemie te były pod zarządem oficjała pomorskiego, by w 1821 r. wejść w skład diecezji chełmińskiej. 30 grudnia 1925 r. papież Pius XI erygował diecezję gdańską. W jej granicach znalazła się parafia Trąbki Wielkie. W 1236 r. kościół św. Wawrzyńca w Trąbkach Wielkich stanowił filię parafii św. Wojciecha, natomiast w dokumentach z 1686 r. znajdujemy zmienione wezwanie świątyni na Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Znaczny wpływ na życie religijne trąbkowskiej parafii miały dwie osoby: Marianna i Konstancja Czapskie. W 1720 r. Marianna Czapska, kasztelanowa chełmińska, ofiarowała tysiąc złotych dla stworzenia możliwości odprawiania Mszy świętej przynajmniej w każdą niedzielę i święto. W 1730 r. zaś Konstancja Czapska, wojewodzina pomorska, wyjednała w Rzymie specjalne odpusty dla pielgrzymów przybywających do Trąbek. Bogactwem dzisiejszego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest jego historia, zabytki znajdujące się od wieków w świątyni i przede wszystkim licznie przybywający pielgrzymi.
Wśród zabytków najważniejszy jest cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w ołtarzu głównym. Ołtarz zbudowany ok. 1880 r. z polichromowanego, rzeźbionego drewna. W niszy znajduje się prostokątny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, pochodzący z drugiej połowy XVII w. w srebrnej sukience z około 1700 roku.
Obok tego barokowego kościoła zbudowano w latach 80. XX w. ołtarz polowy, stacje różańcowe i stacje Drogi Krzyżowej oraz Dom Pielgrzyma św. Józefa. Pracami tymi kierował ks. Edward Szymański, początkowo jako wikariusz (gdy proboszczem był ks. Feliks Głowienka), a od 1978 r. jako proboszcz parafii, zaś od 1979 r. dziekan nowo powstałego dekanatu Gdańsk-Wyżyny. Ksiądz prałat Szymański, dziś już emeryt, dzielnie wspiera nowego proboszcza i dziekana, którym jest ks. kanonik Bolesław Antoniów.
Od wieków do Pani Trąbkowskiej przybywali pielgrzymi, ale prawdziwe ożywienie tego sanktuarium dokonało się po koronacji obrazu 12 czerwca 1987 r. przez papieża Jana Pawła II w Gdańsku-Zaspie podczas Mszy świętej dla ludzi pracy. Na zakończenie homilii Jan Paweł II zwrócił się do zebranych słowami: „Ukoronujemy teraz Obraz Matki Bożej z Trąbek Wielkich, otoczony czcią ludu Bożego na ziemi gdańskiej od 300 lat. W ten sposób na początku Roku Maryjnego wyrażamy naszą miłość do Matki Odkupiciela człowieka i zawierzamy Jej macierzyńskiej opiece raz jeszcze tu, na gdańskiej ziemi, cały świat pracy”. Po tym Ojciec święty, odmówiwszy stosowną modlitwę, nałożył na skronie Matki Bożej i Dzieciątka złote korony. Od tego czasu praktykowane są tygodniowe uroczystości odpustowe trwające od niedzieli poprzedzającej święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny do niedzieli przypadającej po 8 września.
Od kilkuset lat obraz Matki Bożej z ołtarza kościoła w Trąbkach Wielkich uchodzi za cudowny. Dziś, podobnie jak trzysta lat temu, do tego miejsca podążają pielgrzymki z Kaszub i z Kociewia. Koronacja obrazu przez papieża dodała wizerunkowi jeszcze splendoru. Zwielokrotnił się ruch pielgrzymkowy do Trąbek Wielkich. Przybywają pielgrzymki piesze, rowerowe, motocyklowe, autokarowe. Przybywają grupy zorganizowane i pielgrzymi indywidualni. W Domu Pielgrzyma św. Józefa liczne grupy odprawiają rekolekcje.
Ksiądz Edward Szymański, kustosz sanktuarium, zachęcał, by kapłani przybywali ze swoimi parafianami. Podczas tygodniowego odpustu, każdego dnia były zapraszane inne grupy: w poniedziałek – rodziny, we wtorek – dzieci komunijne, w środę – grupy maryjne, w czwartek – ministranci, w piątek – chorzy i niepełnosprawni, w sobotę – kapłani. Niedziela kończąca odpust to święto diecezjalnych dożynek. Przez wiele lat – w tę właśnie niedzielę – wręczano odznaczenia wzorowym rodzinom, których kandydatury wpływały do kapituły promującej rodziny bogate duchowo, zaangażowane w życie swojej parafii i lokalnej społeczności. Wśród 10 nominowanych rodzin dziewięciu wręczano ryngraf Matki Bożej Trąbkowskiej, a dziesiąta, najwyżej punktowana, otrzymywała statuetkę św. Wojciecha, patrona archidiecezji gdańskiej.
Od czasu koronacji Obrazu Matki Bożej Trąbkowskiej liczną grupę pielgrzymów stanowią chorzy, niepełnosprawni, opiekunowie, wolontariusze, służba zdrowia oraz członkowie Stowarzyszenia Centrum Ochotników Cierpienia Archidiecezji Gdańskiej. Każdego roku, w piątek odpustowy, odprawiana jest Droga Krzyżowa, którą prowadzą niepełnosprawni, potem odmawiany jest różaniec. Podczas Mszy świętej udzielany jest sakrament namaszczenia chorych, a po niej odbywa się procesja eucharystyczna. Na zakończenie wszyscy zaproszeni są na spotkanie przy wspólnym stole w Domu Pielgrzyma. Członkowie Centrum Ochotników Cierpienia, ubrani w żółte koszulki z logo wspólnoty (krzyż i Duch Święty) wyróżniają się wśród pielgrzymów i chętnie animują Mszę świętą.
Zobacz wszystkie teksty numeru ►
