Pragnę Jezusa, który jest Światłem!
Panie Jezu, trzymając dziś w ręku płonącą świecę, zapraszam Ciebie, który jesteś Światłem i proszę, byś wypełnił sobą wszelkie zakamarki mojego serca i życia, gdzie panuje jeszcze ciemność. Wyznaję wiarę w Ciebie jako mojego jedynego Zbawiciela i chcę zawsze do Ciebie należeć.
2022-02-02
Rozważanie do fragmentu Ewangelii
IV tydzień zwykły
Dziś święto Ofiarowania Pańskiego. Rozważamy to wydarzenie, które opisuje św. Łukasz, gdy Maryja i Józef przynoszą małego Jezusa do świątyni, aby „Go przedstawić Panu”. W ten sposób mieli wypełnić Prawo, które nakazywało, by rodzice przynieśli do świątyni pierworodnego syna na znak tego, że jest on własnością Pana. Aby zabrać go z powrotem do domu, należało go wykupić. Uboższe rodziny składały w ofierze parę synogarlic lub dwa młode gołębie.
Co takiego wydarzyło się w świątyni w momencie ofiarowania Jezusa? W tym samym czasie był tam Symeon, człowiek w podeszłym wieku, na którym – jak pisze Ewangelista – spoczywał Duch Święty. To właśnie z Jego natchnienia przyszedł do świątyni i rozpoznał w tym Niemowlęciu obiecanego Mesjasza, na którego czekał przez całe swoje życie. Z pewnością jego serce napełniło się ogromną radością i wzruszeniem. Wielbił Boga, który wypełnił swoją obietnicę i pozwolił mu ujrzeć Zbawiciela. Wypowiedziane przez Symeona proroctwo było równocześnie jego osobistym wyznaniem wiary. Mesjasz zostaje rozpoznany przez ludzi prostych i prawego serca. W słowach tego proroctwa można odczytać misję Jezusa, którego Ojciec Niebieski ofiarowuje ludzkości. Już w tym geście ofiarowania widzimy posłuszeństwo woli Boga. W tym posłuszeństwie trwała Maryja, złączona ze swoim Synem w radości i cierpieniu.
Pewnie tego dnia w świątyni było sporo osób, kapłanów i uczonych w Piśmie, a tylko dwoje ludzi w podeszłym wieku rozpoznało Mesjasza. Widzimy, że można przebywać w kościele, można znać Pismo święte i wypełniać przykazania, a tak naprawdę nigdy nie spotkać Żywego Boga i być zamkniętym na Ducha Świętego. Co więc wyróżniało Symeona i Annę spośród innych ludzi związanych ze świątynią? Wiara w spełnienie Bożej obietnicy i wypełnione modlitwą oczekiwanie na spotkanie ze Zbawicielem. Czym to spotkanie zaowocowało w ich życiu? Uwielbieniem Boga i mówieniem o Nim innym ludziom. Po raz kolejny przekonujemy się, że doświadczenia spotkania z Bogiem nie da się zostawić wyłącznie dla siebie, bo ono rozpala do uwielbienia i dawania świadectwa.
Kiedy z wiarą przyjmiemy prawdę, że Bóg ofiarował nam swojego Syna, abyśmy zostali zbawieni i że to On pierwszy przychodzi do nas z darem swojej nieskończonej miłości, to naturalną odpowiedzią będzie nasze ofiarowanie się Jemu. Zapragniemy żyć dla Boga, w Jego obecności i na Jego chwałę. Będziemy chcieli w każdym działaniu wypełniać wolę Bożą. Tak jak Maryja.
Panie Jezu, trzymając dziś w ręku płonącą świecę, zapraszam Ciebie, który jesteś Światłem i proszę, byś wypełnił sobą wszelkie zakamarki mojego serca i życia, gdzie panuje jeszcze ciemność. Wyznaję wiarę w Ciebie jako mojego jedynego Zbawiciela i chcę zawsze do Ciebie należeć.
