Radość ze spotkania

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 2, 22-40
IV tydzień zwykły, Święto Ofiarowania Pańskiego

Prorokini Anna i prorok Symeon uradowali się ze spotkania małego Jezusa. Musieli być ludźmi głębokiej wiary skoro w niemowlęciu – pozornie takim samym jak setki innych, które przynoszono na ofiarę – odkryli Mesjasza. Patrząc po ludzku, dla Jezusa, Maryi i Józefa byli całkowicie obcymi ludźmi, ale spotkanie ze Świętą Rodziną było dla nich tak ważne, że wypełniło całkowicie wszystkie pragnienia, jakie mieli do tej pory w swoim życiu. Nie musieli już niczego innego poszukiwać i potwierdzili swoją postawą, że to, co najcenniejsze w naszym życiu, to przede wszystkim spotkania z innymi osobami, tym bardziej jeśli są to Osoby Boskie.

W ostatnich miesiącach wielu z nas miało okazję przekonać się, jak cenne są wszelkie kontakty, które posiadamy w naszym życiu. Zamknięci przez epidemię i obostrzenia, odkryliśmy na nowo wartość zwyczajnych rozmów, spotkań bez powodu i po prostu bycia ze sobą na co dzień, które wcześniej, być może często bywały męczące. Szybko zorientowaliśmy się, że rozwinięta technologia, dająca pozorną wygodę pozostawania w swoich mieszkaniach, nie może zastąpić realnego kontaktu z innymi ludźmi. Dzisiaj jest dobra okazja, żeby podziękować za każdą osobę spotkaną w naszym życiu: za tę, która była dla nas miła i dobra, dzięki czemu wniosła ciepło i piękno do naszego istnienia, ale też za tę, która być może  w przykry i brutalny sposób dała nam lekcję życia. Nade wszystko dzisiaj jest idealny dzień, aby podziękować Bogu za Jego obecność, odkryć ją na nowo i uświadomić sobie, że On chce dla nas dobra. Przecież prorok Malachiasz zapisał w swojej księdze, że Bóg przed każdym z nas posyła swego anioła, by przygotował drogę.

Jeśli realnie zauważamy i docenimy innych wokół siebie oraz spostrzegamy obecność Boga, to nie będzie w naszym życiu miejsca na głęboki smutek i łzy.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii