Szczęśliwi w Panu
To oni są w istocie prawdziwymi szczęściarzami i zwycięzcami na tym świecie.
zdjęcie: Backgrounds.hd
2016-06-06
II Rok czytań
Mt 5, 1-12
Dziś słuchamy jednych z najpiękniejszych i najbardziej krzepiących słów, jakie Jezus niósł ludziom wędrując przez wsie i miasta i jakie także dziś daje światu na kartach Pisma Świętego. To słowa, które przynoszą nadzieję i dodają otuchy zwłaszcza tym wszystkim, którym tu, na ziemi, „nie powiodło się”, którzy niewiele osiągnęli, nie są nikim znanym i uznanym, których często określa się pogardliwym miane nieudaczników. I to nie dlatego, że są lub byli, mniej pracowici od innych czy, że się im nie chciało, lub dokonali nietrafnych wyborów… Jezus nazywa ich błogosławionymi.
Kim są? To często ci, którzy – choć nie dane im było urodzić się zdrowymi lub choroba pokrzyżowała ich życiowe plany, albo też ograniczenia intelektualne uniemożliwiły błyskotliwą karierę – potrafili kochać. Ci, którzy doświadczyli straty tak wielkiej, że nic nie było w stanie utulić ich smutku, a mimo to nie pytali: „dlaczego akurat ja?”. Ci, którzy nie chcieli uczestniczyć w „wyścigu szczurów” i przepychać się łokciami za cenę krzywdy kogoś innego. Ci, których niesprawiedliwie osądzono, potępiono, którym „przyklejono etykietę”, których oczerniono lub którym odebrano dobre imię. Ci, którzy zawsze mieli szeroko otwarte oczy i serce, i nigdy nie przeszli obojętnie obok cudzego nieszczęścia, ani nie zadawali pytań w rodzaju :„a co ja z tego będę miał?”. Ci, którzy nie pogłębiali podziałów, lecz szukali tego, co łączy – we własnej rodzinie, we własnym środowisku, w świecie. Ci, którzy zrozumieli konieczność uznania własnej winy i poznali wartość przebaczenia. Ci wszyscy „święci naiwniacy”, którym dzisiejszy świat urąga, z których drwi i szydzi…
To ich wszystkich Jezus podnosi dziś na duchu swoją obietnicą: „Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”. To oni są w istocie prawdziwymi szczęściarzami i zwycięzcami na tym świecie.
