Jedność według Jezusa

II Rok czytań
Mk 9, 38-40

Jezus już dwa razy powiedział uczniom o swojej śmierci i zmartwychwstaniu. Uczniowie niedawno sprzeczali się o to, kto z nich jest najważniejszy. Uczniowie skupili się na sobie i swojej roli, nie zrozumieli, że ich rola nie może nigdy zostać oddzielona od Osoby Jezusa Chrystusa. Uczniowie nie dopuszczają myśli, że Jezus może zostać zabity na mocy wyroku przywódców religijnych i narodowych. Uważają również, że tylko oni mają prawo do posługiwania się mocą Boga w celu uzdrawiania ludzi i uwalniania ich od mocy złych duchów. Jan skarży się na kogoś, kto nie należy do grona uczniów i usuwa demony w imię Jezusa. Jan myśli, że uczniowie mają wyłączność na dysponowanie mocą uzdrawiania i usuwania demonów. Jan nie do końca zrozumiał rolę znaków i cudów w objawianiu pochodzenia i posłannictwa Jezusa.

Nie wystarczy znajomość imienia Jezusa, lecz potrzebna jest wiara do czynienia cudów w Jego imię. Wypowiedź Jezusa: „Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami” w innym tłumaczeniu: „Kto nie jest przeciwny nam, jest po naszej stronie” może być przysłowiem. Jezus wykorzystuje je, by przekazać uczniom swoją myśl na temat jedności. Jezus rozumie jedność inaczej niż Jan. Nie jest to jedność oparta jedynie na religijnych przepisach ale jedność w wierze. Jest to jedność ludzi ufających Bogu.

Cogiel Renata Katarzyna, Autorzy tekstów, Rozważanie