Wierny natchnieniom Ducha

I Rok czytań
Mt 10, 17-22

„Miejcie się na baczności” – mówi Chrystus. Miejcie się na baczności przed takim człowieczeństwem, które może przytępić w was wrażliwość na to, co Boże. To przytępienie może iść po wygodnej linii tłumaczenia wszystkiego ludzką słabością, bądź wbicia się w takie przekonanie i mniemanie o sobie, do którego nikt nie będzie w stanie się dostać.

Szczepan, wspominany w liturgii w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, jest pierwszym po Jezusie męczennikiem, którego otwartość na mądrość Ducha Świętego podniosła wielki krzyk pobożnej synagogi. Św. Łukasz zanotuje: „Zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem”. Uważajcie, aby nie zatkać sobie uszu na natchnienia Ducha Świętego – tego Ducha, który chce z całą mocą chronić wyznających wiarę w Jezusa. „W owej bowiem godzinie – prześladowań i prób – będzie wam podane, co macie mówić. Nie martwcie się o to, jak i co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was”. Pozostańcie wierni Słowu – temu Słowu, któremu Szczepan w swoim nauczaniu tak wyraźnie daje miejsce w sercu i umyśle.

Wielką pułapką jest odbieranie także ludzkiemu słowu leczącej mocy prawdy, która wyzwala, i traktowanie go jako ataku na siebie i swoją wrażliwość. Nieraz, gdy komuś zwraca się uwagę lub gdy nam ktoś zwraca uwagę, mówiąc o niewygodnych sprawach, często właśnie tak reagujemy: „Nie chcę o tym rozmawiać. Nie chcę tego słuchać. Uwziąłeś się na mnie. Ciągle się mnie czepiasz”.

Dlaczego nie chcę? Jedną z odpowiedzi na to pytanie może być strach przed zmianami. Nie chcę, bo wolę wierzyć, że sobie nie poradzę, niż wierzyć, że miłość Boga cierpliwie kształtuje we mnie człowieka pełnego mocy i Ducha Świętego, który dziś być może nie będzie składał aż tak wielkiego świadectwa wiary w Jezusa, jak św. Szczepan, ale człowieka, który wytrwale, do końca, chce zostać wierny Jezusowi, współpracując z Nim przez codzienną wierność Słowu.

Cogiel Renata Katarzyna, Autorzy tekstów, Rozważanie