Zamyślenia nad Credo /część szósta/
zdjęcie: www.freechristimages.com
2013-10-01
Krok pierwszy: WIERZĘ
Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
W pierwszym kroku osobistego zamyślenia chcę zatrzymać się nad słowami, które wypowiadam w Credo. Wierzę, że Jezus po Swoim zmartwychwstaniu wstąpił do chwały Nieba. Wyznaję również, że zasiada On po prawicy Boga, jako Władca i Pan, który powróci na końcu czasów, by osądzić świat. Pragnę oczami wiary wpatrywać się w Jezusa wstępującego do Ojca i wzbudzać w sercu ufność, że zgodnie z Jezusową obietnicą również na mnie czeka przygotowane miejsce w Wieczności. Wierzę, że po zakończeniu ziemskiego pielgrzymowania, będę oglądać Boga twarzą w twarz.
Krok drugi: ROZUMIEM
Teraz z pomocą komentarza zawartego w Katechizmie Kościoła Katolickiego (KKK) chcę zrozumieć wyznawaną treść wiary. Poszukuję zrozumienia prawdy o tym, że Jezus po Swoim zmartwychwstaniu powrócił do chwały Nieba. Katechizm wyjaśnia, że Jezus Chrystus w chwili Wniebowstąpienia ostatecznie został uwielbiony oraz że nieodwracalnie wszedł do chwały Boga Ojca (por. KKK 659, 665). W dalszej kolejności Katechizm tłumaczy prawdę o tym, że Jezus wstępując do Nieba, zasiadł po prawicy Samego Boga. Oznacza to, że Jezus uczestniczy w chwale i Bóstwie Ojca oraz że posiada pełnię władzy królewskiej i przywilej wiecznego panowania w Królestwie, które nigdy nie ulegnie zagładzie (por. 664). Katechizm wyjaśnia również, że na końcu czasów Jezus powróci w chwale, by przez sąd miłości doprowadzić do ostatecznego triumfu dobra nad złem. Do Niego jako Odkupiciela należy prawo ostatecznego osądzenia czynów i serc ludzi. Jednocześnie Katechizm podkreśla, że celem powtórnego przyjścia Jezusa jest bardziej zbawienie niż sąd (por. KKK 679, 681).
Krok trzeci: ROZWAŻAM
Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego Królestwo nie ulegnie zagładzie (Dn 7, 14).
Tradycyjnie ostatnim krokiem mojej modlitewnej refleksji jest pochylenie się nad Słowem Bożym. Chcę rozważać fragment z Księgi proroka Daniela. Wzbudzam w sercu pragnienie adorowania Jezusa, który jest Panem i Królem. Wyrażam Mu dziękczynienie, że zaprasza mnie do wiecznego przebywania w Swoim Królestwie, w którym przygotował miejsce dla wszystkich miłujących Go.
