Między niebem a ziemią

W VII niedzielę wielkanocną Kościół świętuje Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Wydarzenie to miało miejsce na Górze Oliwnej, bowiem tam gdzie rozpoczęła się męka Jezusa, tam też objawiła się Jego chwała. Zanim Jezus opuścił fizycznie ziemski świat, udzielił ostatnich pouczeń wspólnocie chrześcijańskiej i jednocześnie polecił swoim uczniom, aby nie opuszczali Jerozolimy, lecz aby oczekiwali na obietnicę Zesłania Ducha Świętego. Jezus wiedział, że uczniowie jeszcze sami sobie nie poradzą, dlatego obiecał posłać Ducha Świętego, aby ich umocnił i poprowadził.

Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia, że Jezus Chrystus w chwili wniebowstąpienia ostatecznie został uwielbiony oraz że nieodwracalnie wszedł do chwały Boga Ojca (por. KKK 659, 665). W dalszej kolejności Katechizm tłumaczy prawdę o tym, że Jezus wstępując do Nieba, zasiadł po prawicy samego Boga. Oznacza to, że Jezus uczestniczy w chwale i Bóstwie Ojca oraz że posiada pełnię władzy królewskiej i przywilej wiecznego panowania w Królestwie, które nigdy nie ulegnie zagładzie (por. 664). Na końcu czasów Jezus powróci w chwale, by przez sąd miłości doprowadzić do ostatecznego triumfu dobra nad złem. Do Niego jako Odkupiciela należy prawo ostatecznego osądzenia czynów i serc ludzi. Celem powtórnego przyjścia Jezusa jest bardziej zbawienie niż sąd (por. KKK 679, 681).

Wierzę, że Jezus po swoim zmartwychwstaniu wstąpił do chwały Nieba. Wyznaję również, że zasiada On po prawicy Boga, jako Władca i Pan, który powróci na końcu czasów, by osądzić świat. Pragnę oczami wiary wpatrywać się w Jezusa wstępującego do Ojca i wzbudzać w sercu ufność, że zgodnie z Jezusową obietnicą również na mnie czeka przygotowane miejsce w Wieczności. Wierzę, że po zakończeniu ziemskiego pielgrzymowania, będę oglądać Boga twarzą w twarz.

Autorzy tekstów, Cogiel Renata Katarzyna, Najnowsze, bieżące