Cisza przed wybuchem radości

„Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań”. To fragment starożytnej homilii na Święta Wielkanocne z dzisiejszego brewiarza. 

Wielka Sobota to cisza, cisza po zgiełku Wielkiego Piątku. Grobowy kamień miał zamknąć na zawsze historię Jezusa Chrystusa. To miał być Jego ostateczny koniec. 

W dniu dzisiejszym nie odprawia się Eucharystii. Wieczorna Liturgia paschalna wprowadzi nas w świętowanie Niedzieli Zmartwychwstania.

Co jest zatem treścią tego dnia? Jeśli ktoś z nas stracił bliską osobę, to z pewnością pamięta pierwszy dzień po pogrzebie, kiedy wszyscy się już rozjechali, złożywszy wcześniej kondolencje i człowiek zostaje sam ze swoimi uczuciami, wspomnieniami, bólem… Zamknięci w Wieczerniku apostołowie z pewnością tego właśnie doświadczyli. To dzień zadumy nad tym, kim tak naprawdę jest dla mnie Jezus.
 

W Wyznaniu Wiary, które wypowiadamy podczas niedzielnej liturgii, padają słowa o Jezusie, który zstąpił do piekieł. Wielka Sobota jest tym dniem, kiedy się to dokonało. Wierzymy, że Jezus po swojej śmierci zstąpił do otchłani, gdzie przebywali wszyscy zmarli, aby dusze sprawiedliwych wprowadzić do Królestwa Niebieskiego.

Wielka Sobota to dzień, który nas przygotowuje na ogromny wybuch radości, na spotkanie ze zwycięskim Panem. Na koniec jeszcze raz słowa cytowanej już wcześniej starożytnej homilii: „Gotowy już jest niebiański tron, w pogotowiu czekają słudzy, już wzniesiono salę godową, jedzenie zastawione, przyozdobione wieczne mieszkanie, skarby dóbr wiekuistych są otwarte, a królestwo niebieskie, przygotowane od założenia świata, już otwarte”.