Służmy Chrystusowi w ubogich
Kazanie św. Grzegorza z Nazjanzu (biskupa) z dzisiejszej brewiarzowej Godziny czytań.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2021-03-13
Kazanie 14, O miłości ubogich, 38. 40
„Błogosławieni miłosierni”, mówi Pismo św. „albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Miłosierdzie nie jest bynajmniej ostatnie wśród błogosławieństw. „Błogosławiony ten, kto myśli o potrzebującym i ubogim”. I znowu: „Miły jest człowiek, który się lituje i pożycza”. A w innym miejscu: "Sprawiedliwy cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza". Bierzmy to błogosławieństwo, niech nas nazywają wyrozumiałymi, bądźmy dobrzy!
Niech nawet noc nie przerywa ci uczynków miłosiernych! Nie mów: „Idź sobie, przyjdź później, dam ci jutro”. Niech nic nie staje między twoim postanowieniem a wykonaniem dobrego czynu. Miłosierdzie bowiem nie uznaje żadnej zwłoki. „Ułam łaknącemu twojego chleba, a ubogich i tułających się wprowadź do swego domu”; rób to zaś radośnie i ochoczo. „Kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo” – mówi Paweł Apostoł. Twój dobry uczynek będzie miał podwójną wartość, jeśli go wykonasz szybko i ochotnie. To zaś wszystko, co się robi ze smutkiem lub z przymusem, jest niemiłe i odarte ze wspaniałomyślności.
Cieszyć się należy, a nie smucić, gdy czynimy dobro. „Jeżeli usuniesz przeszkody i uprzedzenia”, mówi prorok Izajasz, to znaczy skąpstwo i podejrzliwość, wahanie i szemranie, wówczas cóż się dokona? Rzecz wielka i godna podziwu! Jakaż wspaniała będzie za to zapłata: „Wtedy wytryśnie jak zorza światłość twoja, a zdrowie twoje szybko rozkwitnie”. Któż nie będzie wyczekiwał na światło i zdrowie?
Dlatego jeśli sądzicie, że należy mnie choć trochę posłuchać, słudzy Chrystusa, bracia i Jego spadkobiercy, to odwiedzajmy Pana póki czas, pielęgnujmy Go i nakarmijmy, odziejmy Go i przygarnijmy do siebie, uczcijmy Go nie tylko stołem, jak niektórzy, czy olejkami, jak Maria, nie grobem, jak Józef z Arymatei, ani tym, co związane jest z pogrzebem, jak Nikodem, który tylko połowicznie kochał Chrystusa, nie złotem wreszcie, kadzidłem i mirrą, jak to uczynili Magowie przed tymi wszystkimi, których wymieniliśmy. Pan bowiem wszechrzeczy pragnie miłosierdzia, a nie ofiary, gdyż współczujące miłosierdzie przewyższa wszelkie mnóstwo tłustych jagniąt.
Takie właśnie miłosierdzie okażmy Chrystusowi w ubogich, którzy leżą dziś rozciągnięci na ziemi, aby nas przyjęli, gdy stąd odejdziemy, do wiecznych przybytków, w samym Chrystusie, Panu naszym, któremu chwała na wieki. Amen.
