Dziękuj!
Dzisiejsza Ewangelia przypomina o tak ważnej postawie jaką jest wdzięczność. Niby oczywista sprawa, bo przecież każdy z nas był uczony tej postawy od najmłodszych lat. Ale czy nie odnajdujemy się właśnie w wydarzeniu, które opisuje św. Łukasz?
2020-11-11
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 17, 11-19
XXXII tydzień zwykły
Gdy dziesięciu trędowatych dowiedziało się, że Jezus przyszedł do ich wioski, wyszli i z daleka głośno wołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!”. Wierzyli więc, że On może ich uzdrowić. Dlatego posłusznie wypełnili Jego polecenie i poszli pokazać się kapłanom. W drodze stali się czyści. Ale tylko jeden z nich wrócił, by podziękować Jezusowi i z wielką radością wielbił Boga. Od razu nasuwa się pytanie: gdzie są pozostali? Jak mogli pozostać niewdzięczni za tak wielki dar? Przecież od tego momentu znów są włączeni do społeczności, otrzymali nowe życie. Możemy się domyślać, że poszli do kapłanów i tam złożyli ofiarę dziękczynną. Natomiast ten, który wrócił do Jezusa nie mógł tego zrobić, bo był cudzoziemcem.
Nieraz i w naszym życiu są takie sytuacje, że wołamy do Jezusa, błagając o cud, o jakąś szczególną łaskę, o uzdrowienie. Jakie jest nasze nastawienie, gdy o coś prosimy? Czy nie mamy czasem takiego przekonania, że Jezus musi spełnić naszą prośbę, że nam się to należy? A gdy otrzymamy tę łaskę, to czy nieraz nie zapominamy o tym, od którego ją otrzymaliśmy i skupiamy się tylko na samym darze?
Czy w moim sercu jest postawa wdzięczności za każde dobro, które otrzymuję od Boga? Czy uwielbiam Go i oddaję Mu chwałę, gdy moja modlitwa zostanie wysłuchana? Wdzięczność otwiera serce i pozwala dostrzec, że Bóg zawsze daje o wiele więcej niż to, o co Go prosimy. Potrafimy wtedy z dziecięcym zachwytem i radością przyjść do Boga, który jest nieograniczony w swojej hojności i dobroci. W tym momencie i my możemy usłyszeć słowa: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.
Panie Jezu, daj nam wdzięczne serce, abyśmy potrafili z wiarą przyjmować wszystko, czym nas obdarowujesz i uwielbiali Cię za małe i wielkie cuda, jakie czynisz w naszym życiu.
