Jedni dla drugich
Jezus widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy”.
2020-01-17
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 2, 1-12
I tydzień zwykły
Jezus widząc wiarę jego przyjaciół, przebaczył choremu i uzdrowił go z paraliżu. Poruszyła Go nie wiara samego paralityka, ale tych, którzy go przynieśli. Ci czterej mężczyźni wraz ze swoim przyjacielem byli przekonani, że skoro udało im się z nim dotrzeć przed Jezusa, to na pewno zostanie uzdrowiony. Kochali swojego przyjaciela i wierzyli w Jezusa na tyle, że byli gotowi posunąć się aż do rozebrania dachu. Gdyby nie oni, nigdy nie byłby już w stanie chodzić i nie otrzymałby od Jezusa przebaczenia grzechów.
Podczas gdy świat mówi, że mamy być niezależni i samowystarczalni, Jezus radzi nam przyjmować wsparcie od innych i samemu być dla nich wsparciem. Dlatego wysyłał swoich uczniów po dwóch na głoszenie Ewangelii. Chciał, by się uzupełniali i pomagali sobie w chwilach słabości i zmęczenia.
A my, czy mamy obok siebie braci i siostry, którzy mogą przynieść nas do Jezusa? Bóg z pewnością chce dać każdemu z nas towarzysza drogi. I czy są wokół nas ludzie, dla których my jesteśmy oparciem w ich duchowej drodze? Nigdy nie wątpmy w to, że i my możemy komuś pomóc. Nasza wiara może wesprzeć innych i przyczynić się do przemiany ich życia.
Obyśmy wszyscy otworzyli się na ten wspaniały dar, jakim jesteśmy dla siebie nawzajem.
Panie, Ty obiecałeś, że pozostaniesz z nami na zawsze. Dziękuję Ci za to, że wypełniasz tę obietnicę poprzez wiernych przyjaciół.
