Boże rzeczy

 

„Pan Bóg źle ten świat urządził... Starość się Panu Bogu nie udała... Nie będę się spowiadał przed księdzem, co on wie o życiu... Co to za Bóg, że pozwala na cierpienie dzieci...”. Każdy z nas słyszał kiedyś podobne wypowiedzi. My wiemy lepiej jak urządzić świat, wiemy lepiej jakie przykazania są do przyjęcia, a jakie nierealne. Wierzymy w potęgę ludzkiego rozumu i kreujemy się na doradców Pana Boga. Tymczasem Jezus nieustannie wysławia Ojca! Za co? Za to, że objawił „te rzeczy” – Boże rzeczy – prostaczkom. Za to, że zakrył je przed mądrymi, że nie radził się „mądrych tego świata”. Jezus wysławia Ojca, ale nie tłumaczy motywów Jego decyzji ani nie pyta Ojca, dlaczego przed jednymi zakrył, a innym objawił „te rzeczy”. Całe wytłumaczenie to: „gdyż takie było Twoje upodobanie”. To wystarczy. Bóg nie musi się tłumaczyć. Może objawić swoją Mądrość prostaczkom. To ludzie pokorni, którzy w pokorze (a więc w prawdzie) widzą mądrość i wielkość Boga i swoją od Boga zależność. Wiedząc, że Bóg jest Miłością, bezgranicznie Mu ufają. To wystarczy, aby mogli przyjąć objawione im „te rzeczy” – Boże rzeczy – i wysławiać Ojca, Pana nieba i ziemi!