Ścieżka świętości… Moja!
Cudowną ścieżkę świętości ukazuje Jezus. Kościół przypomina ją w dzisiejszych tekstach biblijnych.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-04-29
Rozważanie do fragment Ewangelii J 12, 24-26
II tydzień Okresu Wielkanocnego
Ziarno w ziemię – wrzucić. Tak, teraz czas siewu, bo przecież wiosna. Każdy, kto wrzuca ziarno w ziemię, spodziewa się plonu obfitego i żaden siewca, rolnik nie skupia swej uwagi na wrzuconym ziarnie, a ono ma zadanie do spełnienia, ona ma wydać plon!
Tylko Jezus od początku do końca widzi to ziarno i powiada, że aby był plon, obfity plon, to ziarno wrzucone musi obumrzeć. Jeżeli nie obumrze, zostanie samo.
Jezus w swoim zadziwieniu mówi dalej... jedno małe ziarno i moje życie.
Kocham cię życie, kocham moje życie, Bogu dziękuję za nie i za każde życie. Jest miłość do życia, do tej ziemi i miłość do wieczności, do szczęśliwej wieczności. Ale jest coś więcej niż życie na tym świecie, jest przede wszystkim wieczność i życie. Trzeba je razem połączyć. Jeżeli spojrzę ku niebu, i na wieczność, to chcę mojego życia, także tam, w wieczności, u boku Zmartwychwstałego.
Życie tutaj na ziemi, tylko tutaj – trzeba znienawidzić, nie można stawiać na pierwszym miejscu. Wtedy trzeba stać się sługą Jezusa, tylko Jezusa. Iść za Nim, słuchać Go, żyć Jego Słowem. Tam, gdzie Pan, tam i sługa. Będę tam, gdzie Jezus.
Więcej… każdego sługę Jezusa uczci Jego Ojciec, Bóg Ojciec. Dzięki Ci, Jezu!
