Być głosicielem Królestwa Bożego

"Wyznaczył innych siedemdziesięciu dwóch". Innych, czyli nie apostołów, nie dwunastu najbliższych Jego uczniów. To zdanie pozwala mi odnaleźć w wyznaczonych "innych" także siebie. Pan powołał mnie (jak każdego z nas) do życia, do jedności z Nim, do zadań przeznaczonych tylko dla mnie, ale jednocześnie do zadań przypisanych wszystkim Jego uczniom - do głoszenia Królestwa Bożego. To naważniejsze zadanie każdego ucznia: głosić Królestwo Boże słowem i świadectwem własnego życia. "Posyłał ich tam, dokąd Sam zamierzał się udać". Tych siedemdziesięciu dwóch miało -jak Jan Chrzciciel-  przygotować Panu drogę, drogę do ludzkich serc. Z racji wykonywanego zawodu codziennie spotykam ludzi chorych, ich opiekunów i codziennie Pan daje mi okazję do głoszenia Jego Królestwa. Posyła mnie tam, gdzie Sam zamierza przyjść, a chce być w każdym ludzkim sercu! Mam przygotować Mu drogę, aby mógł przyjść do każdego, aby spotkać się z każdym w Sakramentach Świętych udzielanych przez ręce Jego kapłana "Drugiego Chrystusa". Nie jest to zadanie łatwe. Może dlatego "posyła po dwóch" ucząc nas jak ważna jest wspólnota, wzajemne wsparcie i wspólne świadectwo.

Panie! Dziękuję Ci za każde Twoje spotkanie z chorym, które pozwoliłeś mi jakoś przygotować, dziękuję za radość, którą dostrzegam w oczach chorego po spotkaniu z Tobą i przepraszam za wszystkie zmarnowane okazje do głoszenia Twojego Królestwa!