Największy znak
To On – Jezus, Syn Człowieczy – większy od Salomona i od Jonasza. Największy! Innego Znaku już nie będzie.
zdjęcie: flickr.com
2016-10-10
II Rok czytań
Łk 11,29-32
Człowiek z natury ma tendencję do pewnej schematyzacji innych ludzi czy zdarzeń. Często na przykład wyobrażamy sobie Jezusa, jako cichego, potulnego, dobrotliwego Baranka, jako odczłowieczoną Istotę, pozbawioną jakichkolwiek gwałtownych uczuć i emocji. Zapominamy, że Boży Syn był także Człowiekiem, podobnym do nas we wszystkim, oprócz grzechu. Po uważniejszej lekturze Biblii, nie będziemy mieli jednak żadnych wątpliwości, że Jezus potrafił się szczerze radować, potrafił dać wyraz swojej przyjaźni czy miłości do ludzi, ale równie mocno odczuwał smutek, a nawet gniew. Czytając dzisiejszy fragment Ewangelii, w pierwszym momencie może się wydawać, że opisuje on właśnie takiego Jezusa – Jezusa zagniewanego. Zdaje się to sugerować dość mocne określenie współczesnych Jezusowi ludzi, jako „plemienia przewrotnego”.
Nie sądzę jednak, aby tym razem tak właśnie było. To bardziej gorycz, niż złość, raczej smutek i rozczarowanie, niż gniew. Jezus zna ludzkie serca. Wie ile w nich prawdziwej wiary, a ile jej pozorowania. Ile słomianego zapału, a ile szczerego dążenia do odmiany życia. Ile prawdziwej miłości bliźniego, a ile filantropii i dobroczynności na pokaz, dla ludzkiego poklasku…
On zna i moje serce. Wie, że zbyt często szukam uzasadnienia dla własnej wiary w rozmaitych „cudownych”, czy może raczej sensacyjnych wydarzeniach, a nie dostrzegam prawdziwych cudów, którymi On codziennie mnie obdarza. Uparcie szukam jakiegoś niezwykłego znaku, który pomógłby mi podjąć wysiłek, by realizować swoje życie zgodnie z Ewangelią, a zapominam, że ten Znak został mi już raz na zawsze dany. To On – Jezus, Syn Człowieczy – większy od Salomona i od Jonasza. Największy! Innego Znaku już nie będzie.
Panie, daj mi serce wrażliwe i otwarte. Serce, który usłyszy głos Twojego wołania, wzywający mnie do nawrócenia i odnowy życia. Niech na Sądzie nie powstaną przeciwko mnie słuchacze Jonasza, ani królowa z Południa, która „przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona”. Niech nie doznam wiecznego potępienia.
