Przywilej grzesznika
„Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
zdjęcie: www.wga.hu
2015-09-21
I Rok czytań
Mt 9,9-13
Każdy jubiler powie nam, że większość szlachetnych kamieni potrzebuje niemal równie wspaniałej oprawy, aby zajaśnieć całym swoim blaskiem. Nie inaczej jest z dzisiejszą Ewangelią opowiadającą o powołaniu siedzącego w komorze celnej człowieka o imieniu Mateusz, do którego ni stąd ni zowąd podszedł Jezus i rzekł do niego tylko tyle: «Pójdż za mną». A człowiek ów, nie pytajac o nic, po prostu «wstał i poszedł za Nim». Zgorszonym tym wydarzeniem jak i wieloma podobnymi kontaktami Jazusa z grzesznikami za jakich powszechnie uważano takich jak Mateusz celników, Jezus tłumaczy: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary». Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Oprawą tego ewangelicznego «klejnotu» wydaje mi się dzisiejsze pierwsze czytanie z 4 rozdziału listu św. Pawła do Efezjan. Apostołowi Narodów, apostołowi pogan, jakim niewatpliwie był św. Paweł, to dzisiejsze ewangeliczne wydarzenie musiało wydawać sie szczególnie bliskie, kiedy pisał swój list. Któż jeszcze niedawno mógł przypuszczać, że i on, gorliwy prześladowca uczniów Chrystusa, uważany przez pierwszych chrześcijan za grzesznika, usłyszy wezwanie Nazarejczyka: «Pójdź za Mną».
Być może to właśnie echem tamtego wydarzenia z drogi do Damaszku są słowa pouczenia, które kieruje on dziś do swych braci w Efezie, ale i do ludzi na całym świecie: „Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa”.
„Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego” – te słowa postaram się zapamietać, by nie ulegać pokusie stawiania siebie przed innymi na drodze wspólnego powołania do wyruszenia w drogę do celu, któremu na imię „Królestwo Boże”.
