Ufność jak koło ratunkowe
Niechaj naszym „kołem ratunkowym” będzie ufność, że tak Jak Jezus jesteśmy w miłujących rękach Ojca. Nikt ani nic nie może nas z nich wyrwać!
zdjęcie: canstockphoto.pl
2015-06-21
Rok B
Mk 4, 35-41
Podczas przepływu z jednego brzegu na drugi, Apostołów, zaskoczyła miotająca falami, burza. Jezioro Galilejskie ( zwane również Morzem Galilejskim) ma obwód około 53 km, długość 21 km i szerokość 13 km. Całkowita powierzchnia jeziora wynosi 166 km², maksymalna głębokość 43 m. Jest to najniżej położone jezioro słodkowodne na Ziemi-209 m.p.p.m. Jezioro Galilejskie, nazywane potocznie Jeziorem Genezaret lub Kinneret. Nazwa Kinneret prawdopodobnie pochodzi od hebrajskiego słowa kinnor (harfa albo lira) i odnosi się do kształtu jeziora. Ewangeliści nazywają je Jeziorem Genezaret co odnosi się do małej żyznej równiny położonej po zachodniej stronie jeziora.
Morze lub jezioro, było na Bliskim Wschodzie symbolem chaosu i zła przeciwstawiającego się Bogu. W tradycji żydowskiej jedynym, który panował nad wiatrem i morzem był Bóg. Gwałtowny wicher był i jest częstym zjawiskiem na Jeziorze Galilejskim, a burze na Jeziorze Galilejskim rozpoczynały się zupełnie nieoczekiwanie. Rybacy nie oddalali się zwykle od Kafarnaum i nie byli przygotowani do żeglowania daleko od brzegu. Możemy więc zrozumieć lęk Apostołów, tym bardziej, iż Jezus jak gdyby nigdy nic,najzwyczajniej spał.
Ten sen Jezusa, zapewne na rufie łodzi, gdy wokół szaleje burza, jest dowodem na nieskończoną Jego ufność wobec swego Ojca. To poprzez potęgę miłości Jezus mógł spać i poprzez tę siłę miłości Jezus czuł się zupełnie w rękach Bożych, w rękach swego Ojca.
A czy postawa uczniów wobec Jezusa, właśnie w tej konkretnej sytuacji,jest postawą ufności? Z jednej strony możemy uznać, że reakcja uczniów była naturalną. Z drugiej jednak strony, uczniowie nie dowierzali, że obecność Jezusa pośród nich jest dla nich jedynym„ kołem ratunkowym”. Uczniowie byli bardzo pod wrażeniem gdy Jezus rozkazał burzliwemu wichrowi spokój. Nadzwyczajne opanowanie wichru sprawia, że Apostołowi zaczęli stawiać sobie poważne pytanie o to kim jest Jezus, czy tylko człowiekiem? Jezus uczynił to, co może Bóg uczynić: jest więc Bogiem. Jezusowy nakaz o spokój i ciszę nie dotyczył tylko wichru, ale również uczniów. Ich serca zostały napełnione pokojem, ciszą w której dana im była kontemplacja mocy Bożej w Jezusie. Uczniowie doświadczyli też własnej „maleńkości” wobec zbawczej mocy Jezusa.Bo być może owa nawałnica ukazywała właśnie wnętrze bojaźliwych Apostołów. Uspakajając wzburzone fale Jezus ukazuje nam prawdę o tym, że Jego moc jest silniejsza od wszelkiego zła.
Zapewne w życiu każdego z nas doświadczyliśmy jakoby „burzy”. Ile ich jeszcze przed nami...? Niechaj naszym „kołem ratunkowym” będzie ufność, że tak Jak Jezus jesteśmy w miłujących rękach Ojca. Nikt ani nic nie może nas z nich wyrwać!
