Kardynał Willem J. Eijk – świadek prawdy

Niderlandzki kardynał urodził się w Duivendrecht pod Amsterdamem 22 czerwca 1953 roku w katolicko-protestanckiej rodzinie. Ukończył studia medyczne w 1978 roku w Uniwersytecie Amsterdamskim, po czym wstąpił do seminarium duchownego. W 1985 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pełniąc funkcję kapelana, uzyskał doktorat z bioetyki medycznej na Uniwersytecie w Lejdzie. Rozprawa dotyczyła holenderskich praktyk eutanazji. W 1990 roku W. Eijk został wysłany przez biskupa do Rzymu, gdzie uzyskał licencjat kanoniczny z teologii moralnej i doktorat z filozofii na Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum). Następnie Eijk wykładał teologię moralną w Holandii i w Szwajcarii. Był współzałożycielem stowarzyszenia promującego etykę medyczną i członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1997-2000).

W 1999 roku Eijk otrzymał święcenia biskupie i przez siedem lat pełnił posługę biskupią w diecezji Groningen-Leeuwarden. Znaczna część pracy Eijka jako biskupa była odpowiedzią na rosnącą sekularyzację i utratę wiary w społeczeństwie holenderskim. Stresująca praca odbiła się na jego zdrowiu. W 2007 roku Benedykt XVI mianował Willema Eijka arcybiskupem metropolitą Utrechtu. W trakcie pełnienia obowiązków biskupich arcybiskup Eijk współredagował Podręcznik Katolickiej Etyki Medycznej opublikowany w 2010 roku. W latach 2011-2016 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Holandii. Był też członkiem Papieskiej Akademii Życia w latach 2004-2010 oraz 2017-2022. W 2012 roku papież Benedykt XVI mianował Eijka kardynałem-prezbiterem.

Kardynał Willem Eijk powszechnie postrzegany jest jako pasterz przywiązany do Tradycji Kościoła o silnym nastawieniu pro-life. Jego inicjatywy apostolskie koncentrują się na ożywianiu miłości do Eucharystii i Najświętszej Maryi Panny, na katechezie rodzinnej oraz ewangelizacji. Doświadczenie kardynała Eijka jako lekarza i teologa moralisty daje mu narzędzia do nauczania w dziedzinie ludzkiego życia. W nauczaniu tym podejmuje często tematykę aborcji, zapłodnienia in vitro oraz eutanazji, wykazując zło moralne tych działań. Jednoznacznie opowiada się za nauczaniem encykliki Pawła VI „Humanae vitae”, sprzeciwiającej się stosowaniu środków antykoncepcyjnych. Wskazuje na wartość nierozerwalności małżeństwa jako związku wyłącznie jednego mężczyzny i jednej kobiety oraz właściwego miejsca dla aktu seksualnego. Sprzeciwiał się również błogosławieństwu osób tej samej płci, ale z charakterystycznym dla siebie taktem i dyplomacją. Kardynał Eijk stale podkreśla, że duszpasterze powinni proponować ciężko chorym opiekę paliatywną jako alternatywę eutanazji i dbać o to, by chory nie pozostawał osamotniony i był otoczony troskliwymi ludźmi. Zauważa, że umacnianie kultury śmierci stawia przed katolikami wyzwanie, by przekonać zlaicyzowane społeczeństwo, że cierpienie może mieć sens, gdy jest postrzegane w świetle Chrystusa.

Autorzy tekstów, pozostali Autorzy, Najnowsze, bieżące