Otoczeni szatą Maryi
Znak szkaplerza może stanowić szczególną pomoc na drodze duchowego rozwoju ludzi chorych i cierpiących. Wielu z nich ze czcią nosi szkaplerz, nie ściągając go także podczas pobytu w szpitalu czy w czasie operacji.

zdjęcie: pixabay.com/szkaplerz
2025-07-16
Dzisiaj, 16 lipca, obchodzimy liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Warto w tym dniu przypomnieć sobie duchowe znaczenie szkaplerza karmelitańskiego, który jest wyjątkową szatą Maryi.
Szkaplerz – w jego dzisiejszej postaci – to dwa niewielkie płatki tkaniny połączone tasiemkami. Obie jego części mają swoją symbolikę. Część opadająca z tyłu oznacza, że znosząc trudności i przeciwności losu całkowicie poddajemy się woli Bożej. Część przednia przypomina, że nasze serca powinny zwracać się przede wszystkim ku Bogu i bliźnim, a nie przywiązywać do dóbr doczesnych. Kościół naucza, tak jak czynił to św. Szymon Stock – że włożenie szkaplerza ma być wyrazem wewnętrznego poświęcenia się Matce Bożej i wiary w Jej macierzyńską opiekę. Choć szkaplerz (także w postaci medalika szkaplerznego) może nosić każdy katolik, należy pamiętać, że nie jest on amuletem, a przyjęcie go wiąże się ze zobowiązaniem do autentycznego życia chrześcijańskiego, do życia wiarą.
Znak szkaplerza może stanowić szczególną pomoc na drodze duchowego rozwoju ludzi chorych i cierpiących. Wielu z nich ze czcią nosi szkaplerz, nie ściągając go także podczas pobytu w szpitalu. Ten „habit Maryi” – jak często nazywany bywa szkaplerz – pomaga nadać stały kierunek chrześcijańskiemu życiu, które powinno być oparte na modlitwie, umacniane przystępowaniem do sakramentów i realizowane przez pełnienie uczynków miłosierdzia. Będzie także przypominać o nieustannej opiece, którą Boża Matka otacza nas nie tylko w życiu doczesnym, udzielając męstwa potrzebnego na drodze niesienia krzyża cierpienia, ale i w chwili przejścia do wieczności.
Duchowe znaczenie szkaplerza
Szkaplerz jest szatą Maryi, znakiem pokuty i nawrócenia. Kto przyjmuje szkaplerz, wyrzeka się złego ducha i oddaje się Maryi jako Jej dziecko. Kto przyjmuje szkaplerz – jak św. Jan pod krzyżem – przyjmuje tym samym Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i jej służyć. Szkaplerz oznacza przymierze przyjaźni z Maryją, w którym Ona zobowiązuje się dopomóc nam do zbawienia i uświęcenia, a my zobowiązujemy się do Jej naśladowania, służenia Jej i rozszerzania Jej czci. Szkaplerz oznacza także poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie Jej cnót, szczególnie cnoty czystości i pokory.
Obietnice szkaplerzne
Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze szkaplerzem dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:
- Kto umrze odziany w szkaplerz, nie dozna ognia piekielnego.
- Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci.
- Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała.
- Uczestnictwo w dobrach duchowych całego zakonu karmelitańskiego (Msze, modlitwy, pokuty i ofiary) za życia i po śmierci.
Zobowiązania szkaplerzne
Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:
- Zobowiązujemy się do czynienia pokuty, zachowywania przykazań i życia w łasce uświęcającej a także do podejmowania wyrzeczeń i umartwień.
- Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia.
- Zobowiązujemy się do codziennej wyznaczonej przez kapłana modlitwy.
- Zobowiązujemy się do życia duchem i misją zakonu karmelitańskiego, co w praktyce oznacza, że szerzyć będziemy ideę szkaplerza i wspierać duchowo i w miarę możliwości materialnie dzieła podejmowane przez zakon karmelitański.