Świat „tuż obok”
3 grudnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych. Został on ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2019-12-03
Dosyć powszechne jest przedstawianie fizycznej i intelektualnej niepełnosprawności wyłącznie jako tragedii człowieka, który koniecznie musi być smutny, niesamodzielny, samotny i – co najważniejsze – winny. Taki przekaz trafia już do najmłodszych: w bajkach dobre postaci są piękne, zaś złe – ułomne i brzydkie. Znajduje tu odbicie taki model niepełnosprawności, który przedstawia ją jako karę za określone zło i łączy z ułomnością moralną. Tyle jeśli chodzi o stereotypy. Na szczęście istnieje wiele inicjatyw, które stawiają sobie za cel przedstawienie tematu niepełnosprawności w sposób prawdziwy i rzetelny. I wcale nie chodzi o to, by temat ten „lukrować”. Jedną z takich inicjatyw jest Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych – święto obchodzone corocznie 3 grudnia, a ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku.
Podejmując tematykę osób niepełnosprawnych, warto zwrócić uwagę na fakt, że pomimo nieszczęścia, jakie stało się ich udziałem, niejednokrotnie są osobami bardzo zaradnymi, aktywnymi zawodowo, pogodnymi i pełnymi nadziei. Często ich największy problem polega nie na tym, że są niesprawne lub upośledzone, ale na tym, że ci, którzy żyją obok nich, nie zauważają ich problemów i potrzeb, nie chcąc przyjąć do wiadomości, że świat niepełnosprawnych jest bardzo blisko.
Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych oraz inne podobne inicjatywy mają przypominać społeczeństwu, że niepełnosprawni są jego częścią oraz skłaniać do konkretnych działań na ich rzecz. W sytuacji osób niepełnosprawnych zachodzą stopniowe zmiany. Coraz więcej organizacji i instytucji stara się podchodzić do ich problemów indywidualnie, skupiając się na poszczególnych osobach lub małych grupach.
Szczególnie ważne wydają się działania zapobiegające wykluczeniu społecznemu osób niepełnosprawnych, zmierzające do ich zaistnienia w przestrzeni publicznej. Coraz częściej słyszymy o klasach integracyjnych, w których dzieci niepełnosprawne uczą się razem ze swoimi zdrowymi rówieśnikami. Można także zauważyć zmiany w zabudowie wielu miast, które usuwając bariery architektoniczne, wychodzą naprzeciw potrzebom osób z ograniczeniami ruchowymi. Oczywiście wciąż wiele jest do zrobienia. Jak donosi Międzynarodowa Organizacja Zdrowia, około miliard ludzi na świecie żyje z jakąś formą niepełnosprawności, z czego blisko połowa nie ma dostępu do właściwej opieki medycznej, w tym rehabilitacji, w wielu przypadkach umożliwiającej powrót do zdrowia. Co więcej, wraz ze starzejącą się populacją, w wielu krajach liczba osób niepełnosprawnych stale rośnie. Dlatego niezastąpione i nie mniej ważne od działań ustawodawczych są ludzkie gesty solidarności i troski okazywane osobom niepełnosprawnym. Żadne prawo i ustawy nie zastąpią zwykłej ludzkiej życzliwości i dobroci. Bezinteresowna pomoc drugiego człowieka zawsze pozostanie tą najważniejszą i najskuteczniejszą inicjatywą podejmowaną wobec osoby potrzebującej.
Warto więc – nie tylko przy okazji wyznaczonych dni – patrzeć uważnie i dostrzegać piękny „równoległy świat” osób mniej sprawnych. Świat, który jest bardzo blisko. Świat, który jest tuż obok.
