„Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela”
Czy umiem w każdej życiowej sytuacji uwielbiać Pana Boga?
zdjęcie: Loft Gallery
2018-12-24
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 1, 67-79
IV tydzień Adwentu
Zachariasz, dowiedziawszy się, że będzie miał syna, milknie na kilka miesięcy. Kara za brak wiary w prawdziwość słów Anioła? A może raczej – okazja, by na spokojnie, bez zwyczajnego ludziom gadulstwa, rozważyć wszystko we własnym sercu?
Trudno teraz zgadywać powody zamilknięcia Zachariasza. Dużo ważniejsze od jego milczenia wydają się pierwsze słowa, które padły, gdy tylko odzyskał mowę. Nie słyszymy słów powitania syna, żony czy zgromadzonych gości. Nie słyszymy opowieści o tym, co się z nim działo w ciągu tych kilku miesięcy od pamiętnej służby w świątyni Pańskiej. Słyszymy słowa, które teraz rozbrzmiewają każdego ranka w modlitwie liturgicznej Kościoła: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela”.
Czy potrafię wielbić Boga w każdej sytuacji życiowej? Czy umiem zauważyć, że moja „mała historia” życia tworzy powszechną historię zbawienia? Czy wiem, że moje życie nie jest przypadkiem, lecz realizacją odwiecznych Bożych zamysłów?
