Drodzy Chorzy!

Kończący się rok jest okazją, aby podziękować za miniony czas Bogu, Czytelnikom „Apostolstwa Chorych”, jak i wszystkim tym, którzy pomagali w dziele rozpowszechniania duchowości Apostolstwa. Nade wszyst­ko pragnę podziękować wszystkim Członkom naszej wspólnoty za trud realizowanego w ukryciu charyzmatu cierpienia ofiarowanego za Kościół. Chrystus wybiera do Apostolstwa Chorych tych, którzy najbardziej Go kochają i pragną Go, w duchu całko­witego powierzenia się Mu, naślado­wać, aż po krzyż, aż po Kalwarię i aż po Zmartwychwstanie. Apostolstwo Chorych staje się drogą pełnego upodob­nienia do Chrystusa Opuszczonego i Chrystusa Uwielbionego. Dziękuję wszystkim członkom Apostolstwa za świadectwo Waszej mężnej wiary, gor­liwej miłości i ufnej nadziei.

„Pełna doskonałość polega na mi­łości, pełnia świętości na pokorze!” – mówiła przed laty, przywoływana w miesięczniku, Służebnica Boża Mar­ta Robin. „Moje życie, czy raczej moja dusza jest pełna tajemnic, zachwyca­jące cuda Bożej Miłości! (…) Cierpieć jak Jezus, w Jezusie, dla Jezusa, dać się pochłonąć miłości dla Jego chwały, to jest prawdziwe szczęście moje i radość mojego życia”. Tylko wielka miłość może poprowadzić chorego – podobnie jak kiedyś poprowadziła Martę Robin – do modlitwy i ofiarowanego cierpienia za Kościół: za Ojca świętego, biskupów, kapłanów, osoby konsekrowane, misjo­narzy i grzeszników. Wielu jest chorych, którzy to uczynili – formalnie, zapisu­jąc się do Apostolstwa. Inni realizują drogę ofiarowanego cierpienia za Ko­ściół w sposób nieformalny (w 2018 roku do Apostolstwa Chorych zgłosiły się 92 osoby; w sumie wszystkich członków jest obecnie ponad 2 300 osób). Bogu niech będą dzięki za każdego chorego, który wspomaga Kościół duchowo modlitwą i ofiarowanym cierpieniem.

Pisząc list, mam przed oczyma wiele konkretnych osób, z którymi w ostat­nim roku spotkałem się i rozmawiałem: w domu, podczas Dni Chorego w parafii, w szpitalu, na rekolekcjach, w czasie pielgrzymek, w biurze Apostolstwa Chorych… W gronie tych osób – wy­baczcie osobisty wątek tego fragmentu listu – znajduje się także i mój ojciec, którego Bóg powołał do Siebie, niedaw­no, 7 września. Wspominam z wdzięcz­nością całe jego życie, ale także i ostatni czas choroby związany z jego pobytem w szpitalu.

Jak co roku, przedstawiając niejako sprawozdanie z działalności Apostol­stwa Chorych, pragnę także podzięko­wać za różne inicjatywy duszpasterskie i redakcyjne służące rozpowszechnia­niu duchowości Apostolstwa. Są one elementem szerszego duszpasterstwa chorych prowadzonego przez Kościół w Polsce – w: parafiach, szpitalach, do­mach pomocy społecznej, hospicjach i innych placówkach medycznych i pielęgnacyjnych. Z duszpasterstwa chorych, czyli z czysto ludzkiego i sa­kramentalnego towarzyszenia osobom chorym, rodzi się nieraz apostolstwo chorych. Każda więc pomoc okazana osobie cierpiącej jest wkładem w dzieło Apostolstwa Chorych. Jest otwarciem się na błogosławieństwo Chrystusa: „Pójdź­cie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata..., bo byłem chory, a odwiedziliście Mnie... Wszystko, co uczynili­ście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczy­nili” (Mt 25, 34-40). Tych spotkań z ewangelicznymi „najmniej­szymi” w mijającym roku było wiele… Pozwólcie, iż przywołam kilka.

Od paru lat, w każdy ostatni wtorek miesiąca, o godz. 19.00 w parafii Wnie­bowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach odbywają się spotkania Apostolstwa Chorych. Podczas spotkań uczestnicy modlą się w intencjach przy­syłanych do biura Apostolstwa Chorych. Inicjatywa ta wspiera chorych kontak­tujących się z sekretariatem, nie zastę­puje jednak duchowej drogi członków Apostolstwa ofiarujących cierpienia za Kościół święty. W ogólnej intencji „za Kościół” mieszczą się także intencje przysyłane do Apostolstwa Chorych.

Z wielu inicjatyw duszpasterskich, wpisujących się w szersze działanie pastoralne Kościoła, warto wspomnieć o 18 Dniach Chorego animowanych w duchu Apostolstwa Chorych. Spośród nich chciałbym wspomnieć szczególnie o jednym Dniu Chorego – w Sanktu­arium Matki Bożej Pocieszenia w Pa­sierbcu. Od wielu lat w ramach odpu­stu parafialnego Matka Boża gromadzi tam rzesze chorych, szukających u Niej pocieszenia.

Ponadto dziękuję Bogu za wszyst­kich uczestników sześciu serii rekolekcji, w tym czterech serii rekolekcji Apostol­stwa Chorych: w Brennej (w diecezji bielsko-żywieckiej), w Kokoszycach i Katowicach-Panewnikach (w archidiecezji katowickiej) oraz w Rabce-Zdroju (w archi­diecezji krakowskiej). W sumie w rekolekcjach Apostolstwa wzięło udział 180 uczestników z sześciu diecezji. Cieszy fakt po­szerzania się grona uczestników rekolekcji oraz miejsc, w których one się odbywają. Pragnę szczególnie po­dziękować animatorom, którzy pomogli w zorganizowaniu i poprowadzeniu tych duchowych ćwiczeń.

Spośród innych inicjatyw duszpa­sterskich warto dalej przywołać piel­grzymki, zarówno te o szerszym zasięgu, jak i te, które były skierowane do mniej­szego grona uczestników. Chciałbym wspomnieć zwłaszcza o Ogólnopolskiej Pielgrzymce Apostolstwa Chorych na Jasną Górę, która co roku odbywa się 6 lipca, w nasze święto patronalne, Mat­ki Bożej Uzdrowienia Chorych. W tym roku pielgrzymce przewodniczył biskup Romuald Kamiński, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej. Ponadto pragnę podziękować uczestnikom: Pielgrzymki osób walczących z mukowiscydozą na Jasną Górę (3-4 marca); Pielgrzymki katowickiego koła Polskiego Związku Niewidomych na Górę Świętej Anny (21 września), pielgrzymek Apostol­stwa Chorych do Bazyliki Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie (22 września) i do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Turzy Śląskiej (13 października) oraz Pielgrzymki ro­dzin hospicyjnych na Jasną Górę (17 października).

W mijającym roku, 28 kwietnia miała miejsce także beatyfikacja Hanny Chrzanowskiej, pielęgniarki z Krako­wa. Był to szczególnie ważny czas – bł. Hanna Chrzanowska zgromadziła w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach wiele pielę­gniarek i pielęgniarzy z różnych stron Polski. Owocem beatyfikacji były liczne oddolne inicjatywy służące osobom cho­rym i starszym. Na koniec pragnę po­dziękować za spotkania z pracownikami służby zdrowia i kapelanami szpitalny­mi, pomagające w rozpowszechnianiu duchowości Apostolstwa Chorych.

Rozpoczynający się 1 stycznia Nowy Rok, pragniemy powierzyć Świętej Bożej Rodzicielce Maryi. Chcemy przeżyć ten czas w Apostolstwie Chorych, wpatru­jąc się w tajemnicę Kościoła Świętego i w różny sposób odkrywać wartość odpowiedzialności za Kościół. Odpo­wiedzialność ta dotyczy środowiska człowieka chorego, jak również jego otoczenia. To kolejny, czwarty już rok nowenny przygotowującej do obchodów 100-lecia istnienia Apostolstwa Chorych w świecie.

Już dzisiaj zapraszam na przyszło­roczne inicjatywy duszpasterskie ani­mowane przez Apostolstwo Chorych, zwłaszcza: na rekolekcje (terminy zo­staną podane w styczniowym numerze) i na adorację Apostolstwa Chorych przy Bożym Żłóbku do bazyliki ojców franciszkanów w Katowicach-Panewni­kach (27 stycznia). Szczególnie pragnę zapowiedzieć dwie ważne pielgrzymki: Pielgrzymkę Chorych do Lourdes orga­nizowaną przez archidiecezję katowicką (5-13 maja, informacje pod numerem telefonu: 32 256 45 77) oraz 54. Ogólno­polską Pielgrzymkę Apostolstwa Cho­rych na Jasną Górę (6 lipca). Ponadto zapraszam na Pielgrzymkę chorych die­cezji opolskiej i gliwickiej na Górę św. Anny (8 czerwca); Pielgrzymkę do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Katowi­cach (5 lipca); Pielgrzymki Apostolstwa Chorych do Bazyliki Narodzenia Naj­świętszej Maryi Panny w Pszowie (14 września) oraz do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Turzy Śląskiej (12 paź­dziernika), a także na inne pielgrzymki chorych oraz Dni Chorego organizowane w parafiach i sanktuariach w Polsce.

Wielu z Was niestety nie jest w sta­nie dotrzeć do kościoła na Mszę świę­tą, z racji złego stanu zdrowia. Zapew­niam Was o stałej pamięci modlitewnej i przypominam, że zwłaszcza obłożnie chorzy, którzy ofiarują cierpienia razem z Panem Jezusem i Jego Matką, uczest­niczą duchowo w Apostolstwie Cho­rych. Codziennie w biurze Apostolstwa modlimy się za chorych, a raz na tydzień sprawuję w intencjach Apostolstwa Eu­charystię. Zapraszam wszystkich chęt­nych do włączenia się w naszą wspólnotę!

Wielką pomocą w kontaktowaniu się z chorymi są media, zwłaszcza mie­sięcznik „Apostolstwo Chorych”, a także strona internetowa www.apostolstwo. chorych.pl. Media te są zewnętrznym wyrazem jedności i uczestnictwa we wspólnocie Apostolstwa, zwłaszcza dla tych, którzy z racji złego stanu zdro­wia nie są w stanie dotrzeć do kościoła. Chciałbym w tym miejscu podziękować osobom współtworzącym media w Apo­stolstwie Chorych i współpracującym z redakcją, zwłaszcza dr Renacie Cogiel oraz s. dr Aleksandrze Leki, a także po­zostałym pracownikom biura: Katarzy­nie Gudz i Danucie Dajmund. Grono osób współpracujących z sekretariatem Apostolstwa Chorych stale się posze­rza. Pokazuje to równocześnie rosnącą wrażliwość wielu osób służących pomo­cą chorym. Pragnę także podziękować osobom, które regularnie udają się do chorych w parafiach: kapłanom, nad­zwyczajnym szafarzom Komunii świę­tej, członkom wspólnot charytatywnych oraz wolontariuszom, często przy tej okazji przekazującym „Apostolstwo Chorych”. Ta dobrosąsiedzka pomoc jest absolutnie niezastąpiona. Zdajemy sobie sprawę w Apostolstwie Chorych, iż dzia­łania nasze są kroplą w morzu potrzeb ludzi chorych, niepełnosprawnych oraz osłabionych przez wiek. Niemniej ufamy, że chociaż ta odrobina wsparcia wniesie ważny wkład w rozwój duszpasterstwa chorych, trochę ulży w cierpieniach, nade wszystko zaś poprowadzi do Je­zusa. To jest cel naszych działań.

Na koniec pragnę podziękować wszystkim ofiarodawcom. Bez Waszego wsparcia materialnego zarówno wyda­nie miesięcznika, prowadzenie strony internetowej, jak i wiele innych działań duszpasterskich, nie byłoby możliwe w realizacji. Zachęcam do kontaktowa­nia się z nami – z pracownikami biura Apostolstwa Chorych, dzwoniąc, czy też pisząc do nas, za pomocą tradycyj­nej korespondencji lub drogą mailową. Taki kontakt podtrzymuje więź mię­dzy nami i pomaga w pokonaniu nie­raz trudnych chwil samotności. Zależy nam ponadto na tworzeniu konkretnych grup – wspólnot Apostolstwa Chorych przy parafiach. Istnieje wiele oddolnych inicjatyw, związanych np. z dostarcze­niem miesięcznika „Apostolstwo Cho­rych” chorym parafianom. Dotarcie do osób, które animują podobne działania w parafiach, jest dla nas bardzo ważne. Zapraszamy więc takie osoby do kon­taktu z nami.

Drodzy Chorzy, niech kolejny raz rodzący się Chrystus, będzie dla Was źródłem pokoju i pocieszenia, obdarzy Was upragnionym zdrowiem, a nade wszystko obdarzy łaską wiary. On jako Emmanuel jest stale z Wami i nie opuszcza Was. Niech nie zabraknie także życzliwych Wam ludzi, zwłaszcza w rodzinie, którzy otoczą Was opieką. A Kościół – nasza Matka, niech będzie wspólnotą, która Was wesprze w drodze do zbawienia.

---

Zobacz całą zawartość numeru ►

Autorzy tekstów, Bartoszek Wojciech, Miesięcznik, Numer archiwalny, 2018nr12, Z cyklu:, Z bliska, Teksty polecane