Zamyślenia nad Credo (1)

W trwającym Roku Wiary Kościół zachęca do tego, aby podjąć głębszą refleksję nad prawdami, które wyznajemy w Credo. Stanowią one treść wiary, dzięki której możemy uczestniczyć w życiu samego Boga – poznawać Go i coraz bardziej miłować. Proponujemy zatem, aby poszczególne prawdy wiary uczynić treścią osobistego rozważania na modlitwie. W tych rozważaniach poprowadzi nas metoda trzech kroków.

zdjęcie: www.freechristimages.org

2013-06-06

Krok pierwszy: WIERZĘ
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi (...)

W pierwszym kroku osobistego zamyślenia chcę zatrzymać się nad słowami, które wypowiadam w Credo. Stają przede mną dwie ważne prawdy. Po pierwsze – Bóg jest wszechmogącym Ojcem, po drugie – jest Tym, który stworzył niebo i ziemię. Poznaję zatem Boga jako Tego, który wszystko może oraz Tego, który daje początek całemu stworzeniu. Pragnę zadać sobie pytanie, czy naprawdę wierzę w słowa, które wypowiadam? Czy moje serce przeżywa ich treść? Ze świadomością, że nie zawsze potrafię właściwie wierzyć, wzbudzam w sobie pragnienie głębokiego przyjęcia tych prawd oraz proszę, by Bóg zaradził mojemu niedowiarstwu!

Krok drugi: ROZUMIEM

Teraz pragnę lepiej zrozumieć wyznawaną treść wiary. Może mi w tym pomóc komentarz zaczerpnięty z Katechizmu Kościoła Katolickiego (KKK). Najpierw poszukuję zrozumienia prawdy o tym, że Bóg jest wszechmogący. Katechizm zwraca uwagę, że wszechmoc jest jedynym przymiotem Boga, o jakim wspomina Credo. Przez Bożą wszechmoc należy rozumieć fakt, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. On okazuje Swoją ojcowską wszechmoc, gdy troszczy się o moje potrzeby i w Swoim miłosierdziu przebacza mi grzechy (por. KKK 268, 270). Katechizm wyjaśnia także prawdę o Bogu, Stworzycielu nieba i ziemi. Bóg wszystko mądrze zaplanował i cały wszechświat jest Mu poddany. On jest Panem wszechświata i Władcą historii. Oznacza to, że Bóg rozporządza i kieruje stworzeniem zgodnie ze Swoją wolą, a wszystko, co stworzył jest uporządkowane i dobre. Bóg nie przestaje również troszczyć się o całe stworzenie i podtrzymuje je w istnieniu (por. KKK 269, 299, 301).

Krok trzeci: ROZWAŻAM
I będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami – mówi Pan wszechmogący (zob. 2 Kor 6,18).

Ostatni krok to rozważanie Słowa Bożego. Pragnę z wiarą pochylać się nad krótkim tekstem Pisma Świętego, w którym Święty Paweł przypomina o obietnicy danej ludziom przez Boga. Obietnica ta dotyczy wzięcia ludzi w opiekę i okazywania im stałej troski. Najpierw uważnie czytam tekst bibljny. Nie spieszę się, bo w tych słowach mówi do mnie Sam Bóg. Ze świadomością, że On jest teraz przy mnie, próbuję odpowiedzieć sobie na kilka pytań: Czy wierzę, że Bóg w Swojej wszechmocy troszczy się o mnie? Czy doświadczam w sercu, że Bóg stworzył mnie z miłości i nazywa mnie po imieniu? Czy wierzę, że moje życie jest w rękach dobrego i wszechmocnego Ojca? Czy w trudnych chwilach życia ufam Bogu i Jego planom? Rozważanie kończę dziękczynieniem. Dziękuję Bogu za historię mojego życia i za to, że się o mnie troszczy. Proszę, by – zwłaszcza w chwilach trudnych – przekonywał mnie o Swojej miłości i trosce.

Miesięcznik, Numer archiwalny, 2013-nr-03, Z cyklu:, Panorama wiary

nd pn wt śr cz pt sb

25

26

27

28

29

1

2

3

4

5

6

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

1

2

3

4

5

6

Dzisiaj: 28.03.2024